Still alive!

Hoii lieve allemaal!

Jullie hebben er even op moeten wachten, maar bij deze een uitgebreide update over mijn belevenissen van de laatste 3 weken.

De laatste update stamt van eind juni, toen pap en mam nog lekker vakantie konden vieren. Op mijn eerste dag alleen (30 juni) zijn pap&mam in alle vroegte naar het vliegveld vertrokken. Ik heb nog lekker ontbeten in het hotel en vervolgens de lokale bus richting Kuta gepakt. Deze bleek gratis i.v.m. holliday, een vliegende start dus :).
Aangekomen in Kuta was er de zoektocht naar een guesthouse. Hierbij liep ik de wereldreizigers (maar van orgine Limburgers) Caroleine en Guy tegen het lijf. Met Caroleine heb ik vervolgens drie dagen een kamer gedeeld. We hebben gezellig samen gegeten, strandgehangen, geshopt en uiteraard het nachtleven verkend. Zondags ben ik ook begonnen met de 4 surflessen bij Prosurf. Beginnende met vooral waterhappen, maar uiteindelijk lukt het ook om bochtjes te maken. Al met al was het surfen erg leuk! Veel gelachen, elke dag blijven plakken op de surfschool, etc. Oftewel een superleuke tijd en zeker voor herhaling vatbaar!
Op de surfschool leerde ik ook Bram&Marije kennen, een broer en zus uit het noorden van ons land. Met hen werd het echte nachtleven verkend. Zo hebben we de nodige avondjes doorgebracht in Sky Garden, waar westerlingen gratis cocktails kunnen drinken (je bent een Hollander of je bent het niet), van een paar biertjes genoten in de Surfers Bar (waar alle surfinstructeurs rondhangen) en enkele dansjes gewaagd in Eikon. Ook hebben we de nightmarket ontdekt, dit is de plek waar de surfinstructeurs van het strand eten; goedkoop en goed voedsel! Trieste kanttekening is wel, dat als de instructeurs overdag geen klanten hebben gehad, er geen inkomen is en dus ook geen geld voor eten...
Verder heb ik ervoor gezorgd dat ik elke avond de zonsondergang mee kon pikken op het strand en daarna werd er vaak gegeten met de Bram, Marije en enkele leraren van Prosurf.
Donderdag was het na 4 lesdagen tijd voor een rustdag en vrijdag hebben Marije en ik zelf een board gehuurd. ‘s Avonds ter afsluiting nog een goed feestje gevierd met de vaste maatjes en Harry (één van de instructeurs).

Zaterdag 7 juli was het alweer tijd voor vertrek naar Java. Het verlaten van het bruisende Kuta met al haar gezellige mensen was echt niet leuk. Zittend op een schommelende ferry, die elk moment kopje onder lijkt te gaan, zou ik het liefst terugrennen, maar het avontuur gaat verder: op naar de Bromo vulkaan.

Doordat ik een eerdere bus had genomen in Denpasar, kwam ik ook eerder aan in Probolinggo. Om 12 uur ‘s nachts lukte het gelukkig nog een hotel te vinden. Al informerende naar de bereikbaarheid van de vulkaar, liep ik een gids tegen het lijf. Nieuw plan: om 2.30h diezelfde nacht vertrekken voor sunrise at Mt. Bromo. Zo gezegd, zo gedaan...en het was mooi! Eerst een wandeling van 40 minuten door niemandsland om de voet van de vulkaan te bereiken, vervolgens de de zanderige trappen (bezet door honderden vakantievierende Indo’s) beklommen om vanaf de smalle kraterrand Mt. Bromo en haar omliggende vulkanen te bekijken, super :).
Na een 1.5h uur op de kraterrand, ben ik met een Fransman door de mistige zandvlakte terug naar het dorp gelopen. Althans, een poging tot... we raakten de ‘weg’ een beetje kwijt (mannen en hun geweldige richtingsgevoel, zucht...). Uiteindelijk is natuurlijk alles weer goedgekomen.
Vanuit Probolinggo heb ik later die dag de public bus naar Malang genomen. * Even een weetje tussendoor: openbaar vervoer 1. Wordt nooit gebruikt door blanken en 2. Is nooit stil; er stappen continu jonge artiesten in en uit, die het publiek ongewild voorzien van vals gejengel. Uiteraard wordt achteraf een donatie verwacht.*
Terug naar Malang. Hier ben ik aan het einde van de middag aangekomen in een backpackershostel. Samen met 2 Belgen moest er een supermooie dorm voor 19 personen gedeeld worden, had erger gekund. Na een korte wandeling heb ik lekker gegeten met 2 Berlijnse jongens en ben vooral vroeg onder de wol gekropen. De volgende ochtend de stad gaan verkennen: Iljen Boulevard met haar megagrote miljonairshuizen (stammend uit het koloniale tijdperk), de grote shoppingmall, de alun-alun (centrale hangplek voor locals) en een nieuw hoofdstuk in de serie dierenmishandeling: de birdmarket. Veel vogels, uilen, konijnen, honden, enz. in veel te kleine kooitjes. Aan het einde van de middag heb ik mezelf getrakteerd op de lekkerste cappucino ooit bij Legipait (Tip!).
En dan ‘s avonds weer in het minibusje naar Solo: een hel van een rit, maar we hebben het overleefd. Om ± 5.30 kwam ik aan in Solo. Gelukkig was er een gastvrouwe zo aardig me voor een paar uur een kamer aan te bieden. Na een powernap, heb ik de stad bekeken. Een bezoekje aan de Kraton (oud sultanspaleis), het Instana Mangkunegaran (ook paleis) en wat pasars. Vervolgens meteen de bus doorgepakt naar de Prambanan: het grootste overgebleven en best bewaarde Hinducomplex in Java. Na enkele indrukwekkende tempels te hebben gezien, hop weer in de bus naar Yogyakarta: het culturele centrum van centraal Java. Meer dan eten, een kort bezoekje aan een kunsttentoonstelling en slapen heb ik die avond niet meer gedaan.

Op woensdagochtend 11 juli weer vroeg uit de veren voor een stadswandeling. De poging eerst een treinkaartje naar Bandung te scoren mislukte finaal; wanwege Indonesische zomervakantie zaten alle treinen voor de komende 3 dagen vol. Dat wordt weer bussen...
Terug naar de wandeling. Op weg naar de Kraton (sultanspaleis) heb ik eerst kort Fort Vredenburg bekeken. Aangekomen bij de Kraton, kwam ik Wendy (een eveneens alleenreizende Nederlandse) tegen. Al babbelend hebben we de hele dag samen doorgebracht. Via een alles behalve korte route, zijn we op Wendy’s scooter naar Pasar Ngasem (birdmarket) gereden. Deze was nog erger dan in Malang! Later op de dag hebben we nog een gezellig drankje gedaan in het Bintang cafe en toen was het voor mij bedtijd...3.5h later ging de wekker voor een bezoek aan DE Borobudur. Ook deze ±1200 jaar oude Boeddhistische tempel staat op de Unesco werelderfgoedlijst en is zelfs 1 van de 7 wereldwonderen. Het was mooi, maar nou net niet woooow...achje, been there, done that!
De middag heb ik besteed aan het bemachtigen van een busticket. Ook dit bleek geen makkie. Met wat hulp van de travelagent en zijn motor, zat ik optijd in de bus. Met een backpack + daypack achter op een motor/scooter zitten, is trouwens geen aanrader. Nou en dan de busrit met destination Bogor. De duur was uiteindelijk 21 uur i.p.v. 12 uur, maar ook deze reis kwam tot een goed einde. Na de guesthouses met (soms) lekker ontbijt, viel de vieze, bemierde kamer in Bogor even tegen, máár ook dat valt te overleven. Op de to-do-list in Bogor: de befaamde Botanische tuinen. Samenvattend: ze waren groen...
Zaterdag 14 juli heb ik met een Oostenrijks en een Zwitsers koppel een eco-trip gemaakt in de omgeving van Bogor. De dag begon met spekkoek eten (mmm), gevolgd door kijken naar het productieproces van de Wajung poppen (poppenkastpoppen; zeer populair in Indonesië; elke streek heeft zijn eigen poppen en dramaverhalen). Met supermooie panorama’s van de rijstvelden en stops bij plantages, zijn we daarna de bergen ingereden naar het afgelegen bergdorp Gunung Salak. Na een lunch, hebben we van hieruit een uur gewandeld, geklommen en geklauterd naar een adembenemende waterval, waarin ook te zwemmen viel (KOUD!). Terug in het dorp was er een korte break met verse pisang goreng (gebakken banaan) om er weer tegenaan te kunnen voor de volgende afdaling naar een hotspring. Na een warme duik en een zware terugtocht, hebben we héérlijk gegeten in het dorpje. Voor mij was het daarna tijd om afscheid te nemen. Een motorrit van 1.5h in het donker, zonder helm, in de bergen en op ruig terrein (zelfs de wegen in de bergen van Noord-Sumatra waren 100x beter), bracht me terug in Bogor.

Op zondag (15 juli) ben ik verder gereisd naar Jakarta. Het verblijf voor de nacht: Six Degrees; een top guesthouse! De stad leek aardig ‘smogvrij’ vandaag, dus de uitzichten waren mooi. Eerst heb ik een bezoek gebracht aan Kota (het oude Nederlandse deel) en hier een snelle blik geworpen in het Wajung (poppen) Museum. Vervolgens een drankje in cafe Batavia (een must volgens de Lonely Planet) en met de drukke bus naar het nationaal monument en het nationaal museum. Het monument; ookwel Monas genoemd, beeldt de laatste erectie van oud president Sukarno uit...bijzonder. *Van de beruchte verkeerschaos in Jakarta, heb ik trouwens erg weinig meegekregen.* Na deze culturele boost, dacht ik even te gaan shoppen in Indonesia Plaza. Nou, mooi niet dus...Dit is echt een meeegamall en er valt genoeg te zien en te doen om een heel weekend te vullen. Moe, maar voldaan ben ik uiteindelijk in bed gekropen.

En dan maandag: de terugvlucht naar Bali...gewoon, omdat het kan! Meteen na aankomst lekker gegeten met Marije en vervolgens met broer en zus op stap. Helaas heeft surfen er tot nu toe nog niet ingezeten: het weer is te slecht en de golven zijn te hoog en sluiten te snel.
Mijn vaste stapmaatjes vliegen jammer genoeg vanavond terug naar Nederland, maar ik vermaak me hier wel!

En dan over een paar dagen: Kuala Lumpur part 2!

Jullie horen snel weer!

Heel veel liefs en een dikke knuffel vanuit Kuta,
Olga