Eilandhoppen

Vrijdag 27 september was de afsluitende dag van Sab en mijn avontuur samen. We zijn naar één van Bangkoks grootste shopping malls geweest, hebben hier wat rond gekeken en ik heb mijn laatste overtollige bagagekilo’s aan Sab meegegeven. De bus richting het zuiden was maar liefst anderhalf uur te laat, maar Sab hield me gelukkig gezelschap en heeft me uitgezwaaid. Doei!

’s Nachts om 3 uur werd het Koh Tao reisgezelschap uit de bus gegooid en moesten we wachten op een andere bus. In een open truck werden we vervolgens naar de pier gereden, waar nog 2 uur gewacht werd. Uiteindelijk kom je wel op een boot die je richting het goede eiland brengt. Aangekomen op Koh Tao, heb ik meteen een duikcursus geboekt, op naar mijn padi-certificatie! Eenmaal gesetteld in mijn slaapkamer, bereikte mij het droevige nieuws dat oma dezelfde nacht overleden was. Dat is toch wel een diepe domper...
Veel geskype en emotievoedsel verder, ben ik ’s avonds begonnen aan de duikcursus (theoriedeel). Met een engelse instructeur, 2 engelsmannen en een israelier, belooft er genoeg aparte humor voorbij te komen de komende dagen. Na de cursus ben ik vroeg in bed gekropen.

Zondag 29 september, hebben we onze uitrusting op leren zetten en ’s middags de tijd doorgebracht met het oefenen van duikskills. Gelukkig kwamen we er allemaal makkelijk doorheen. Ook heb ik de knoop doorgehakt niet naar huis te vliegen. Vind het nog steeds raar.
Met 2 van de mannen ben ik ’s avonds gaan eten, goed voor wat afleiding.

Met het begin van de nieuwe week, stond een geheel nieuwe ervaring op de planning: de eerste open-water duik. Tot 12 meter diepte hebben we vissen in alle soorten en maten mogen aanschouwen. Het koraal is kleurrijk, het water blauw, het zicht ver, enz. Het was prachtig! Deze “babe” mag dan ademen als een vis (woorden des instructeurs), helaas zat het er na 46 minuten alweer op. Voor de mannen was het iets lastiger de ademhaling onder controle te houden, dus hun luchttanks waren leeg. Op een tweede duiklocatie werd een nieuwe duik tot 12m gedaan, opnieuw erg mooi! Theorieles en de theoretische test vormde het middagprogramma. Met vlag en wimpel werd er geslaagd.
Na een lange wandeling ben ik met één van de engelsen later gaan eten (de favoriete groenten) en later op de avond heb ik lekker een uur lang met pap en mam gekletst :).

Ook dinsdags mocht ik weer vroeg uit de veren om om half 8 in de morgen van wal te gaan. Vandaag: duiken tot 18m, het vereiste voor het Padi-beginners certificaat. Zonder problemen (mijn sinussen wilde de dag tevoren nogal eens klagen), werd er tot grote diepte gedoken. Ik voelde me als een vis in het water, dus ik heb me gedragen alsof het een speeltuin was. Ook met duikoutfit kun je koprollen ;).
Net uit het water na de eerste duik, werd de boot in een versnelling hoger gezet. Er was een whale shark gespot! Aangekomen op locatie, vloog iedereen zo snel mogelijk het water in om hem te zien. Op het moment dat ik erin sprong en naar beneden keek, zwom het enorme dier (4m?) net onder me door, wauw! Het is daarna zelfs nog gelukt hem op foto te zetten, helemaal happy!
Ook de tweede duik was weer adembenemend mooi en verliep zonder problemen. Is er een nieuwe hobby geboren? Terug aan wal is het een feit: ik heb mijn Padi open water certificaat!
De middag werd doorgebracht met het wassen van kleren, inpakken, etc. Aan het begin van de avond werd de duikvideo tentoongesteld en hebben we met de groep gegeten. Sommigen deden daarna nog enkele drankjes (teveel). Het was een mooie afsluitende avond met een gezellige duikgroep.

Woensdags heb ik lekker aan zee ontbeten en vervolgens de boot naar Koh Phangan genomen. Op de boot kwam ik Stephanie (een Duitse, woonachtig in Tirol) tegen. Zij bood me aan haar luxe bungalow aan zee met haar te delen, zo gezegd, zo gedaan. Beiden waren we blij met gezelschap. Eerst werd er geluncht en vervolgens een duik genomen in het helderblauwe zeewater zo’n 10m voor onze deur. Samen hebben we het kleine Haad Rin in het zuiden verkend en genoten van een super mooie zonsondergang. Daarna zijn we gaan dineren en heb ik mijn hoofd even naar het rouwende thuisfront verplaatst. Na het eten hebben we een drankje aan zee gedaan en de katten voor onze bungalow verwenst. Als roosjes sliepen we in de grote witte bedden.

Donderdag 3 oktober wilden we het eiland gaan verkennen per scooter. Ondergetekende was chauffeur van de dag. Het scooteravontuur begon met scherpe bochten en hellingen en afdalingen tot 20%. Na dit doorstaan te hebben, lag de jungle voor onze voeten. Hier werden de wegen slecht. En dan bedoel ik ook echt slecht. Stel je een stijle helling of afdaling op een zandweg voor. Kuilen zijn er uiteraard in overvloed. Alsof dit nog niet genoeg is, heeft de regen 20cm diepe kloven achtergelaten in het pad. Als je hierin terecht komt, is er geen mogelijkheid meer je voertuig recht te houden. Om het nog iets makkelijker te maken; het resterende pad is vaak slechts 30cm breed. Juist, je bent gek als je hier rijdt. Aangezien eigenwijs ook wijs is en we hoopten dat er snel een einde aan de jungle kwam, zijn we verder gereden/slipt (maar niet gevallen!). Na een bruine waterval en wat steen-inkervingen van de voormalige koningen, kwamen we aan bij het seaview point. Op de kaart is hier geen weg naartoe. Dat hadden we gemerkt ;). In een paar mooie baaien aan de oostkust werden relax stops gemaakt. Het was ons inmiddels duidelijk dat het zonder 4-wheel drive echt niet mogelijk is verder naar uiterste noorden te rijden. Met de van een local afkomstige, bemoedigende woorden “ you are a good driver” stond ons dezelfde terugreis te wachten, yes. Terug in onze bungalow, waren we toch wel een beetje opgelucht dat we het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht hebben. Tussen de echte locals hebben we uit de ketels onze maaltijd samengesteld en heerlijk pittig gegeten. Een ijskoffie op het strand in het gezelschap van een Braziliaan en een Engelsman vormde het toetje. Een groep Amerikanen sloot zich bij ons aan en samen zijn we naar een poolparty vertrokken. Dit bleek een flop, dus we lagen vroeg in bed.

Vrijdag rustdag voor Stephanie, dus ben ik er alleen met de scooter op uit getrokken. Wat ik zoal heb gedaan deze dag: lekker ontbeten bij een bakkerij, een grote waterval bezocht en hier weer veel te ver de jungle ingeklommen, een chinese tempel bezocht, een paar boeddhistische tempels bekeken en (bijna) alle stranden aan de noord en westkust van het eiland bekeken. Het witte zand, mooie schelpen en de felblauwe kleur van het kabbelende water geven echt het ultieme eilandgevoel. Terug in het zuiden zijn Stephanie en ik samen gaan eten. Een heerlijke Thaise curry. Stephanie besloot hierna te gaan slapen. Ik ben met Filipe (de Braziliaan), een Zwitser en Duitse broer en zus op het strand gaan zitten. Er werd gezellig gekletst en met wat emmers drank erbij, kwamen er genoeg sterke verhalen boven tafel. De groep werd aangevuld met twee Nijmeegse studentes en Johan en Astrid een koppel uit Posterholt/Sint Odilienberg. Je komt die Limburgers ook overal tegen :). De rest nam de taxi en ik ben (nuchter!) op de scooter naar DE Black Moon Party gereden. De maanfeesten, that’s what it’s all about op dit eiland. Het werd een gezellige nacht met lekker dansen op het strand! Met Astrid en Johan achterop ben ik in de vroege uurtjes terug naar ‘huis’ gereden. Helaas hebben we niet de top van alle heuvels rijdend weten te halen, maar het was weer een mooie uitdaging.

Zaterochtend 5 oktober vertrok Stephanie in alle vroegte richting het Thaise vasteland. Ik heb me in het playboyhostel van de braziliaan en zwitser genesteld. De aankleding van dit hostel is echt absurd, maar grappig. Toen ik net aan mijn ochtendslaapje wilde beginnen, zag ik Franziska binnen wandelen. Dit is de Duitse meid waarmee Sab en ik in Laos de grot hebben bekeken en samen verder zijn gereisd. Wat een toeval! De rest van de dag heb ik besteed aan bijslapen, de regen ontwijken, deze blog bijwerken en eten en drinken met alle mensen die ik tot nu toe ontmoet heb in Koh Phangan. ’s Avonds ben ik samen met Franziska en haar reismaatje heerlijk gaan eten. Omdat het einde van Thailand eraan zat te komen, werd Pad Thai (Thaise noodles) het gerecht van keuze. Na het eten zijn we vroeg in bed gekropen.

Nog voor zonsopkomst vertrokken Filipe en ik de zondag met de ferry (gevold door bus en opnieuw boot) naar Koh Phi-phi, een eiland in het zuid-westen van Thailand. In het busje kwamen we de canadees Mohammed tegen. Met zijn drieen hebben we in Koh Phi-phi een hostel gezocht en zijn vervolgens samen gaan eten. Vervolgens zijn we gaan wandelen en wilden we de avond verder opvullen met een drankje bij een bar waar zowel Thai als toeristen het in de boksring tegen elkaar opnemen. Helaas was er vanavond geen toerist te vinden, die een blauw oog wilde riskeren. Gezien de nacht nog jong was, besloten we een kijkje te gaan nemen op het strand. Hier werd er feest gevierd! En niet zo’n beetje. Dansend op het strand werd het een super (onverwachte) stapavond. De afsluiter met kokhalsgeluiden gevolgd door braaksel in de dorm was wel een bietje jammer.

De volgende ochtend wilden de mannen op snorkeltrip en dus stonden we vroeg op om te gaan ontbijten. Na een goeie sandwich te hebben weggewerkt, werd er nog even terug in bed gekropen. Net iets te lang, trip gemist! Voor mij alleen maar gunstig, want ik had fijn gezelschap :). Samen zijn we naar het hoogste punt van het eiland gelopen. Hier heb je een schitterend uitzicht op de verschillende baaien, en word je tegelijkertijd geconfronteerd met beelden van de schade die de tsunami in 2004 heeft aangericht. Indrukwekkend.
Back in town werd en genoten van een fruitsapje op het strand en hebben we een snelle, frisse duik in zee genomen. In aanloop naar een nieuwe stapavond werd er rustig gedoucht, gegeten, heb ik even met pap en mam geskypt en voor de laatste keer een typisch Thaise pannenkoek gegeten. Ik ben niet vies van een feestje, maar vanavond werd er gezopen om te zuipen. Ik hield het dan ook al vrij snel voor gezien.

Dinsdagochtend 8 oktober ben ik richting Maleisie vertrokken. En ik had er zin in! Hopelijk weer iets vriendelijkere mensen, de taal een beetje spreken (Maleisisch en Indonesisch hebben veel raakvlakken) en een multiculturele keuken! De grensovergang verliep dit maal gelukkig zonder problemen, pfjuuw.
In de minivan leerde ik de Duitse Mara kennen. Aangekomen in Georgetown, op het eiland Penang, heb ik met haar de meest crappy kamer tot nu toe gedeeld. De kamer was vies, klein en over het toilet wil ik het nog niet eens hebben. ’s Nachts werd ik om de haverklap wakker omdat ik dacht dat de beestjes mijn bed overmeesterden. Ach, we hebben het doorstaan ;).

Vanochtend (woensdag de 9e) zijn we verhuisd naar een super mooi hostel; Reggae hostel Penang. Deze eerste dag heb ik ervoor gekozen er een wandel sightseeing dag van te maken. Hierover in de volgende blog meer.

De weken gaan snel nu, het einde komt in zicht.
Ik ga nog zo veel mogelijk van elke dag genieten en dan zie ik jullie snel weer!

Liefs,
Olga

Ps. Leuk dat er af en toe nog heel onverwachte reacties voorbij komen!
Pps. De foto’s: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.558406904208473.1073741830.100001175047193&type=1&l=08e4c4d741