Beaches, hiking and more

Had ik al verteld dat Malawi super divers is. Zoals in de vorige blog te lezen viel, beklim je in één week tijd een berg, ga je op safari en beland je op het strand. Not a bad thing I would say.
Zondag kwamen we dus aan in een prachtige lodge in Cape Maclear. We boekten een 3-bed dorm, wat inhield: een eigen hutje met eigen badkamer aan het strand! De lodge wordt gerund door een Engelsman, die hier al 9 jaar woont met zijn Nederlandse vrouw. De echtgenote is arts in de plaatselijke kliniek. In de avond kregen we vers gegrilde vis en viscurry voorgeschoteld. Het toppunt was toch wel het toetje, lava-cake…een chocoladehemel in je mond. De énige tegenvaller waren de dikke spinnen, die óveral in onze rieten hut zaten.

De volgende ochtend werden we al vroeg wakker door de mensen op het strand. We zijn rustig opgestaan en hebben genoten van onze pancakes met vers fruit. Na het ontbijt hebben we een mooie strandwandeling gemaakt, waarbij we op de kop kregen van een ranger, omdat we de grenzen van een nationaal park overschreden. ’s Middags hebben we enkele stappen in het bilharzia-water gewaagd en gehangen in de hangmatten. In de avond hebben we weer lekker gegeten, dit keer een chiliburger en opnieuw de curry en cake. Excuses voor deze uitgebreide beschrijvingen van het eten, het blijft inderdaad heel belangrijk. Maandagavond zijn we in de hut op safari/jacht geweest met insectendoder. We hebben slechts 2 spinnen naar de hemel kunnen helpen. De nacht was heerlijk, met enkel het geluid van de zee op de achtergrond.

Na opnieuw een rustige start op dinsdag, zijn we ’s middags gaan kajakken op het meer. Eerst hebben we de oversteek naar het eiland voor de kust gemaakt. Ik wist niet zeker of we nou iets te vrezen hadden van rondzwemmende krokodillen, want daar had ik natuurlijk over gelezen. We mochten niet te dicht bij de kust komen, gezien dit ook nationale park is. Vlak voor de kust konden we al velen vogels spotten en de arenden vlogen over. Vanaf dit eiland maakten we de oversteek naar een schiereiland. Echter, tussen het vasteland en dit eiland bleek er een opening, wat een sterke land afwaartse wind en stroming tot gevolg had. We hebben echt keihard ons best moeten doen om terug bij de kust te komen. Niet zo fijn. Eenmaal voor de kust peddelden we langs het lokale deel van Cape Mac. Tientallen kinderen schreeuwden ons welkom, zo leuk! Na afloop van deze beproeving hebben we lekker gewassen, sunset gekeken en nog één keer de lava-cake gegeten (in de lodge stond ik bekend als fan).

Woensdag de 5e stonden we vroeg op om op tijd te zijn voor de lokale (public) pick-up terug naar de grote weg. Motor vond ik geen goed idee meer, zeker niet na een gecrashte Zwitser in de lodge te zijn tegengekomen. Een paar locals lachten ons uit terwijl we in alle vroegte op straat stonden te wachten “no bus today”. Alle vrouwelijke charmes in de strijd gooiend, regelde ik een lift bij een ander toeristenkoppel (met huurauto). Uiteraard bij de man, want zijn vriendin had ons de avond tevoren al ‘nee’ verkocht. Terwijl we wachtten tot ze klaar voor vertrek waren, kwam de lokale bus opeens opdagen. Een Afrikaans kwartiertje (uur) te laat. Het werd een lange reisdag, waarbij we naast vloeken op de onmogelijke houding in de busjes, de wachttijd en de rijstijl van sommige chauffeurs, genoten van de overstekende geiten en koeien, de straatverkopers, het uitzicht, de mooi geklede vrouwen met alles op hun hoofd, de wagens met stieren en ezels ervoor en het rustige dorpsleven. Om 9 uur ‘s avonds arriveerden we in Mzuzu in het noorden. Een boterham met pindakaas vandaag als avondeten en slapen deden we onder een visnet. Het kan niet altijd feest zijn.

De volgende ochtend hebben we eerst een pinautomaat leeg getrokken. Vanuit Mzuzu reisden we verder richting Livingstonia in het hoge noorden. Tijdens de reis genoten we van een ontzettend mooi berglandschap, de apen op de weg en het uitzicht op de baaien van het meer. Het laatste stukje van de rit bestond uit een rit in de pick-up omhoog, waarbij in ruim 30 minuten 17 haarspeldbochten de revue passeerden. We kwamen aan in de mooie Mushroom Farm, een eco lodge met een uitzicht over het landschap tot aan het meer. De toiletten zijn composttoiletten, al het water komt uit een bron, er wordt enkel gebruik gemaakt van zonne-energie en gekookt wordt er op vuur. We hadden een mooie upstairs dorm met een eigen balkon. Om 7 uur wordt met alle gasten samen gegeten wat de pot schaft, dit is altijd een vegetarische maaltijd met groenten uit eigen tuin. Met een paar Duitsers en een Israëlisch stel brachten we al kletsen de avond door. Een fijne plaats met veel gezelligheid.

Met de Duitse Katherin zijn we vrijdag gaan wandelen. Op weg naar het daadwerkelijke dorpje maakten we een stop bij een waterval (van horen zeggen wel 100m hoog) en namen we een kijkje in de tuinen van een andere lodge. Livingstonia heeft haar naam te danken aan de eerste Brit die zich in Malawi vestigde. Dat deze vestiging zo hoog gelegen is, komt doordat de Britten de hoogte introkken om ziektes te voorkomen. In het dorp liggen enkele gebouwen met een duidelijk Europese stijl, waardoor je je even thuis waant. Als de restaurants vervolgens gesloten zijn met lunchtijd, omdat het personeel thuis aan het eten is, sta je weer met beide benen in de Afrikaanse realiteit. Op de terugweg zijn we dus maar gaan eten bij een ander lokaal restaurantje. Het heerlijke eten liet zo lang op zich wachten, dat we om 5 uur terug in de eigen lodge waren. Máár het eten was het meer dan waard. Om 7 uur kregen we weer heerlijk eten voorgeschoteld (curry) en het werd wederom een erg gezellige avond. Ook kreeg Mikal eindelijk de kans om me het lokale spel ‘bowe’ te leren, hij blij.

Gisterochtend vertrokken we met het Israëlische koppel voor opnieuw een trekking. Henry, de stoere ranger en onze gids, ging de groep voor. Het was geen makkie, maar met inmiddels wat kilometers in de benen, viel dit goed te doen. Het begon met vooral een zandpad omhoog, gevolgd door een lange wandeling tussen de varens. Bij de mannen kwamen de varens meestal tot borsthoogte, voor de vrouwen betekende dit recht in het gezicht. Tijdens de pauze aten we heerlijke avocado-tomaten sandwiches, mmm. Het laatste deel bestond uit jungle. Plots gebaarde Henry dat we moesten bukken en stil moesten zijn. Hij laadde zijn geweer… Welk dier zal hij gezien hebben? Dan zie ik een man lopen, waarop ik tegen Henry zeg “be careful, there’s a guy over there”. Dat was dus precies zijn doel, het was namelijk een stroper. Het volgende moment trok Henry een sprintje achter de stroper aan. De man heeft hij helaas niet kunnen pakken, maar zijn materialen wel. En ze weten wie het is, dus na onze trekking, zal deze man voor de chief moeten komen. Niet veel later arriveerden we op onze kampeerbestemming. Midden in een bebost/jungle deel zetten we ons tentje op en kwamen we even tot rust. In de namiddag liepen we nog naar een uitzichtpunt, waarbij we uitkeken over het omliggende gebergte en in de verte het Nyika Plateau konden spotten. Na een potje frisbee gespeeld te hebben op hoogte, zijn we weer afgedaald naar onze tentjes. Hier werd er basic gekookt op vuur en hebben we de water voorraad aangevuld. Er is een klein stroompje in de buurt van waar de tenten stonden, echter, het is klein, niet heel stromend en er zitten beestjes in. Iee… al is niet drinken ook geen optie. Na gevoed en gerehydreerd te zijn, gingen we om 8 uur we al naar bed! ’s Nachts zijn we de nodige keren wakker geworden, wat niet raar is als je op boomwortels en op een helling slaapt.

Toch redelijk fit stonden we vanmorgen om half 7 weer naast de tent. Na het inpakken, ontbijten en afwassen, waren we om half 9 weer echt in de benen. Helaas wel dezelfde weg terug vandaag. Ondanks verschillende pauzes en een mooie stop aan een riviertje, wisten we de Mushroom Farm rond het middaguur te bereiken. We hebben alle zand uit de kleren en van onszelf gewassen, geluncht en ons genesteld in de boomhut. Vanavond zijn we met de Duitse en het Israëlische koppel gaan eten in de andere lodge. Nu is er tijd om de laatste hand te leggen aan deze blog en te genieten van een warme chocomel. Straks zullen we in onze open boomhut gaan slapen. Fingers crossed dat het diervrij blijft.

*Het bovenstaande verslag dateert van 2 dagen geleden. Helaas, door het ontbreken van internet, heb ik het niet eerder kunnen uploaden.


To be continued.

Liefs,
Olga