De prinses en haar frustraties

*Blog van de afgelopen week. Gisteren helaas weer geen internet, dus vandaag pas kunnen uploaden!

Slapen in een boomhut dus… Het is diervrij gebleven. Geen bezoek van apen en ook spinnen hebben we dit keer niet gezien. Wel waren we vroeg wakker door de zeer vervelende zonsopkomst die recht voor ons open hutje plaatsvond. Na een rustig ontbijt zouden we met z’n vijven (inmiddels een vaste groep) een rit naar beneden hebben. Echter, de chauffeur was dit helemaal vergeten en het ging vandaag ook niet meer lukken. Een Engelsman met een eigen auto heeft ons vervolgens een lift gegeven. Na de bumpy road zijn de Israëlisch aan de grote weg uitgestapt om hier in een busje verder te reizen. Wij reden met hun spullen verder. Reizen gaat zó veel sneller met een eigen auto. In Mzuzu werd een korte stop gehouden om te pinnen en voedsel in te slaan, waarna we de reis vervolgden richting Nkhata Bay. Hier hebben we even moeten zoeken naar een onderkomen voor een mooie prijs. Uiteindelijk besloten we een superluxe tweepersoons kamer te delen met Kathrin. Ons eigen kasteeltje op de berg in de baai zeg maar. Het was natuurlijk niet echt een kasteel, maar je waant je wel een prinses hier. Een eigen huisje, met eigen badkamer, buitendouche met warm water en zicht over de baai, grote bedden, een mooi balkon, een koffiehoekje, genieten!
Na onze spullen gedumpt te hebben, genoten we nog snel van een rondje paddle boarden bij zonsondergang.

De dinsdag werd begonnen met een kommetje home-made muesli en vers fruit. In de loop van de ochtend zijn we naar het dorpje gewandeld om inkopen te doen op de plaatselijke markt. Lunchen deden we op ons balkon met z’n vijven. Guacomole en brood. In middag werd er een boottrip georganiseerd vanuit de Mayoka village. We zijn gaan cliff jumpen en snorkelen. Er waren slechts enkele scholen visjes te zien en alleen een fel blauwe soort gaf een beetje kleur. Ik denk dat we behoorlijk verwend zijn tijdens eerdere duik- en snorkelavonturen. Op de terugweg werd er nog een arend gevoerd vanuit de boot. Super mooi om te zien hoe deze enorme vogel zijn vis uit het water ‘vist’.

Aan de bar bij de lodge zit dagelijks een oud mannetje. Hij draagt een paarse broek, paarse blouse en een paarse hoed. Hij heeft een bochel op zijn rug en kijkt een beetje afwezig. Hij is zo’n oud mannetje, waarvoor je wel sympathie op moet brengen. Het mannetje vertelde me, dat hij hier in de baai is opgegroeid. Nu, op zijn oude dag, sprokkelt hij geld bij elkaar door chocoladerepen te verkopen aan de toeristen in de lodge. Op woensdagochtend besloten we dan ook hem en onze eigen reserves even goed gesponsord. De rest van de ochtend heb ik kleren gewassen en brachten we met de groep opnieuw een bezoek aan het dorpje. Late lunch aten we in een Indisch restaurant: chapati met dal! In de middag hebben we nog even gepeddeld en ’s avonds stond steenovenpizza op het menu. ’s Avonds hebben we met Kathrin foto’s uitgewisseld en hebben we met het thuisfront gebeld . Het waren geen heel bijzondere dagen hier Nkhata bay, maar het was een heerlijk verblijf.

De 11e kregen we een lift naar de stad Mzuzu, waar we in de shoppingmall allemaal lekkere dingen ingeslagen hebben. Ook kwamen we hier het aandoenlijke paarse chocomannetje weer tegen. Hij was zijn inkopen aan het doen, want zijn voorraad was op (how come?!). De prijskaartjes kon hij zelf niet lezen, dus we hebben hem geholpen met zijn inkopen, want de dure Lindt chocolade verkopen voor de prijs van lokale chocola, zou wel erg slecht voor zijn zaken zijn. Na het shoppen namen we afscheid van Kathrin en besloten we samen met Noa en Uval (de Israëli) naar Lilongwe te liften. Het ging niet helemaal van harte, dus eindigden we met een staplaats in de bus. Na enkele uren, wisten we toch alle 4 geïmproviseerde zitjes te bemachtigen. Rond half 9 kwamen we aan in Lilongwe en namen we ook afscheid van het andere tweetal. Mikal en ik besloten naar het guesthouse van onze eerste nacht in Malawi te gaan. Dit keer kregen we helaas een kleine kamer, zonder licht in de badkamer. De prins en prinses waren toch ietwat teleurgesteld. Een broodje chocopasta als avondeten maakte al veel goed en we hebben lekker geslapen.

Vrijdag besloten we na het ontbijt toch te wisselen van hostel. Voor dezelfde prijs dit keer een enorme kamer! We brachten vervolgens een bezoek aan de main market van Lilongwe. In een soort sloppenwijk, kun je hier uren rondlopen tussen de kippen, vis, auto-onderdelen, verse groenten en fruit, elektronica en nog veel meer. Beide hebben we hier een stof uitgezocht om carnavalsjassen van te laten maken. Ik kan jammer genoeg niet zeggen hoe belachelijk goedkoop stof hier is, want dan wordt mam boos dat ik niet meer heb meegenomen. Met een broodje op de vuist, hebben we ons door een tuktuk naar de Lilongwe Sanctuary laten brengen. Dit is een wildpark waar verwonde of mishandelde dieren worden opgevangen en getracht wordt ze weer voor te bereiden op een leven in het wild. Dieren die te verminkt zijn om weer in het wild te kunnen leven, mogen in dit enorme park blijven. Een gids/ranger gaf ons een rondleiding in een klein deel van het park en vertelde over de achtergrond van de dieren. Hij vertelde bijvoorbeeld dat er een goede samenwerking is met de Nederlandse Stichting Aap. Na deze interessante tour zijn we (ver!) naar een chique mall gelopen. Met een lift van een local wisten we later terug bij de markt te komen. Mikals jasje was af en past prima. Op die van mij moesten we toch nog even wachten en toen… paste hij niet. Zelfs met alleen een topje aan kreeg ik ‘m niet dicht. Laat staan in februari met een fleece eronder. Ik aardig de pest in natuurlijk. Na een ont stressende comfort snack, met dank aan het paarse mannetje, zijn we ’s avonds om de hoek van ons hostel lekker Indiaas gaan eten.

Gisterenochtend om 8 had ik met de kleermaker afgesproken voor het passend maken van mijn jasje. Terwijl Mikal een bezoek aan de bank en supermarkt bracht, zat ik braaf te wachten op de markt. Mijn grote vriend kwam al om 9.15 uur opdagen, ontweek vervolgens 30 minuten oogcontact en besloot daarna toch maar op een Malawiaans tempo ‘aan het werk’ te gaan. Om 11 uur was er dan het redelijk passende resultaat, woeii! Op het naastliggende busstation hebben we vervolgens 2 uur in een minibusje zitten wachten tot het voldoende vol was om te vertrekken richting Zambia. Geen rare zaken aan de grens dit keer, dus einde van de middag waren we in een hostel in het Zambiaanse Chipata. Prima tussenstop, op een kleine (grote!) achtvoetige in onze kamer na.
Het was een bietje een frustratie dag ;)

Vanochtend hebben we vanuit het hostel in Chipata een lift gekregen naar het South Luangwa National Park. We verblijven hier nu in een súúúper mooie logde. Hierover later meer!

Nog een prettige zondag en weer een fijne week allemaal!

Liefs,
Olga

En de groetjes van Mikal.