Safari!

Zondag de 14e waren we vanwege de lift die we kregen vanuit Chipata al vroeg aanwezig in de Marula Lodge. De gastvrouw gaf bij aankomst een rondleiding over de lodge en legde de regels uit.
Regels: geen eten in huizen of tenten bewaren, stilstaan en niet praten als er olifanten langskomen, niet naar de rivierbedding afdalen en in het donker alleen onder begeleiding over het terrein lopen. De lodge is aan de rivier Luangwe gelegen, het thuis van heel veel dieren “you can’t see the crocodiles, but they can see you”. Welkom dus. Om af te koelen, mag je wel gebruik maken van het zwembad met uitzicht op de rivier, heel vervelend alternatief. Ook vertelde de gastvrouw dat er maar liefst 4 eetmomenten per dag zijn. Zo is er een licht ontbijt voor de safari, later brunch, ’s middags een thee- en cake moment en dan het diner. Dit houden we wel even vol.
Bij aankomst liepen de nijlpaarden al op andere oever en je hoort ze de hele dag tegen elkaar brommen/snorren/balken? Met dit mooie uitzicht en achtergrondgeluid besloten we kort een duik te nemen in het zwembad, waarna we de middag doorbrachten in de stoeltjes met uitzicht op de rivier. Vanuit deze plek konden we een familie olifanten de rivier zien oversteken en verwelkomen op het terrein. Ze kwamen op 5 meter afstand voorbij lopen, wauw! In de loop van de middag kwamen er nog veel herten en/of antilopen (dierenkenners zijn we;)) voorbij lopen en besloot ook een familie giraffen een bezoekje te brengen. Alleen hier zitten, is al safari! De vele apen vonden we ook heel leuk en schattig, tot ze alles begonnen onder te poepen en plassen. Toen waren ze niet meer zo leuk. Tijdens het avondeten werd er nog genoten van de grazende olifanten. Drinken, doen we dezer dagen natuurlijk niet. Stel je voor dat je ’s nachts naar de wc moet en er een nijlpaard voor je staat!

Om 5 uur werden we gewekt voor een licht ontbijt. Om 6 uur volgde het vertrek voor onze eerste safari in Zambia. Bij het verlaten van het terrein kwamen de eerste olifanten al langs. Op weg naar de entree van het park (+/- 1km van de logde) liepen er 4 leeuwinnen over de weg. Oké, de dieren komen hier echt dichtbij. Na de entree zagen we de eerste grote buffel. Verslag van de rest van deze ochtend is erg lastig, want we zagen zó veel. Een korte opsomming, waarbij ik vast nog veel interessante dieren tekort doe: giraffen, impala’s, nijpaarden, wilde zwijnen (pumba’s zijn echt grappig als ze rennen of wroeten), mannelijke leeuwen (duttend aan de rivier), antilopen, aasgieren, parelhoenders, een paarse vogel, krokodillen en op het laatst nog de machtig mooie zebra’s. Een Engels koppel in de auto had het daarbij steeds over een ‘porkypine’, die wilden ze heel graag zien. Wij hadden geen flauw benul wat dit voor wezen is. In onze verbeelding hebben we er een kruising tussen een varken en een ananas van gemaakt, een stekelig varken dus.
Na de brunch besloten we weer even te gaan zwemmen. Nu had de olifant besloten pal naast het zwembad te gaan eten (amazing!), waarddoor we er niet meer echt uit konden.
In de namiddag een volgende game drive. Dit keer met heel heel veel zebra’s, groene en blauwe vogels, zazoo uit de lion king, veel wilde zwijnen, honderden (!) buffels, veel giraffen, enkele olifanten, nijlpaarden, ooievaren en reigers, lovebirds, mangoesten en in inmiddels het donker, als hoogtepunt een luipaard! Op de terugweg schoot er ook opeens iets zwart-wits de struiken in, een stekelvarken! Oftewel een porcupine, zeg dat dan meteen…

Dinsdag: Ja, weer om 5 uur op vandaag. Nu snap ik waarom mensen zeggen dat je tijdens rondreizen niet uit kunt rusten. Bij het in de jeep stappen, kwam de inmiddels bekende olifantenfamilie al langs én we wisten vanmorgen de front seats in de te bemachtigen. Wij zijn dus helemaal klaar voor het spektakel! De rit naar de entree van het park verliep verder rustig. Eenmaal binnen passeren we een paar groepen schattige parelhoenders en komen er giraffen langs. Ook de impala’s en al hun soortgenoten kunnen natuurlijk niet ontbreken. Dan hoort onze gids dat er vermoedelijk ergens een dode olifant ligt. Dat betekent veel roofdieren op de been! We begeven ons in de goede richting en afgaand op de niet-al-te-frisse geur, weten we een eerste leeuwin te spotten. Het karkas is jammer genoeg niet te zien, want het ligt achter de struiken. Via een andere weg gaan we kijken of we beter zicht kunnen krijgen, maar ook dit is helaas niet het geval. Bij het terugkeren blijkt al snel dat meer gidsen lucht (letterlijk?) hebben gekregen van dit nieuwtje, want het staat vol met 4-wheel drives. Ook tussen de struiken, wat natuurlijk verboden is. Als eenmaal één schaap over de dam is, juist, dan ook allemaal illegaal… Dus ook wij rijden enkele meters het struikgewas is. En dan, zien we opeens een luipaard voor ons in de boom! Hij bewaakt keurig zijn stukje (groot stuk!) olifantenvlees. Iets verder in de bosjes, is ook de dode olifant te zien en spotten we nog 4 leeuwen (2 mannetjes en 2 vrouwtjes). Ieder wil zijn aandeel in dit feestmaal. Iets later springt een leeuwin de boom in bij het luipaard. Deze klimt echter behendig nog een stukje hoger, waardoor het olifantenvlees voor de leeuwin onbereikbaar is. Dit is gaaf! De leeuwin geeft op, klimt iets minder behendig weer naar beneden en besluit toch haar eigen portie vlees te gaan losrukken. Ennn opnieuw alarm. Lamic, de gids, is gebeld door een collega dat er wilde honden gespot zijn. Iets wat heel zeldzaam blijkt. Over een afstand van enkele kilometers scheuren we door het park, maar bij aankomt blijken de beesten al in het struikgewas te zijn verdwenen. Ach, het ritje er naartoe was eigenlijk al speciaal genoeg. De rest van de ochtend rijden we rustig door het park, genieten van het uitzicht over de vlaktes en gaan nog een keer kijken bij de olifant en de leeuwen. Voor de volgende dagen worden heel veel hyena’s verwacht, maar de eerste dag zorgen die dat ze uit de buurt blijven, om zelf niet opgegeten te worden door de grotere dieren. In totaliteit niet zoveel dieren dit keer, maar wat bijzonder om al deze roofdieren te zien! Na een lekkere brunch hebben we de middag besteed aan wassen (Mikal), bloggen (Olga) en hangen in de schommelstoelen aan de rivier. Omdat we de volgende ochtend heel vroeg moesten vertrekken, hebben we na het eten nog even met een Nederlands koppel gekletst, onze tas ingepakt en gingen we met nog 3.28 uur te slapen naar bed.

Om kwart voor 2 ’s nachts stonden we weer naast ons bed. Het is niet dat je heel veel keuze hebt, als er maar één bus per dag uit de wildernis vertrekt. Tijdens de lange reis naar Lusaka heeft Mikal veel geslapen en had ik mooi de tijd om de blog bij te werken en foto’s te selecteren. Bij aankomst in de middag hebben we even boodschappen gedaan en een hostel gezocht. Hier hebben we ’s avonds lekker zelf gekookt.

Donderdag hebben we na een uitgebreid Nederlands ontbijt (brood, chocopasta, havermout met yoghurt) de volgende safari geboekt. Daarna zijn we in de shopping mall koffie gaan drinken, waarna we begin van de middag naar het busstation liepen voor de next destination: Siavonga. Vriendelijk blijvend tegen de tientallen straatverkopers, hebben we de wachttijd gedood met kletsen met de medereizigers. De plannen voor de komende dagen werden ten zeerste afgekeurd door één van de dames. We zullen zien of het veilig is. Na enkele uren stapte als laatste onze gids voor deze safari in. De reis voer door een heuvelachtig landschap en een volle maan zorgde voor een gloed over de weg. Bij een omleiding i.v.m. wegwerkzaamheden betaalde de chauffeur geld aan de ‘bewaker’, waarna we wel over de nieuwe weg mochten. Corruptie begint klein.. Na aankomst in Siavonga om half 9 ’s avonds, hebben we onze spullen in de tent gedropt, snel gedoucht, nshima en rijst gegeten en zijn we vroeg gaan slapen. Ons tentje is gelegen aan het mooie Lake Kariba, dat bekent staat om de grote dam, die gebruikt wordt om elektriciteit op te wekken. Vroeg slapen is iets wat we hier trouwens vaak doen. In tegenstelling tot in Azië, eten de mensen hier vooral thuis, met als gevolg dat het na zonsondergang (6 uur) overal donker en stil is.

Met het gelach van de nijlpaarden en de zon op ons tentje stonden we de volgende ochtend op om te beginnen aan de volgende safari: een kano-safari op de Lower Zambezi River. De autorit naar de startplek was zo lang en zo afgelegen, dat we bijna het idee kregen beroofd en achtergelaten te worden. Toch, uiteindelijk, strekte de rivier zich voor ons uit. Met het heuvellandschap achter ons en een oneindig lange rivier voor ons, ging de trip van start. De Lower Zambezi vormt de grens tussen Zambia en Zimbabwe. Het deel waar onze tocht langs voer, bestaat uit nationaal park aan de Zimbabwe zijde en hier en daar een dorpje aan de Zambiaanse kant. Kanoën hier is echt ontzettend rustgevend. Manoeuvrerend tussen nijlpaarden en met vogels en krokodillen in het water, geniet je van de stilte en het uitzicht. Bij het naderen van onze overnachtingsplek, kwamen we langs vele dorpjes. De mensen maakten zich hier op voor de nacht door zich te wassen en de watervoorraad aan te vullen. Ik was onder de indruk van een pompsysteem in de vorm van een cross trainer (die uit de fitness), dat is nog een iets anders dan met de handen water oppompen! Op een zanderig eiland meerden we aan voor de nacht. Na een eerste check door de gids, mochten ook wij het eiland betreden. De tenten werden opgezet, we wasten ons in de rivier, pikten de zonsondergang mee en vuur en eten werden klaargemaakt. Een biefstoofpotje met pasta, luxe in de rimboe. Kijkend naar de sterren en de Melkweg brachten we de avond door. Mikal heeft vanavond 2 nieuwe hobby’s gevonden: 1. Het verzamelen en verkruimelen van olifantenpoep om vuur te maken. 2. Het volgen van de vuurvliegjes (zoals een hond zijn hoofd meebeweegt met een bord eten).
De kikkers, krekels en nijlpaarden zongen ons in slaap. Ondanks het gevaar dat op de loer lag, hebben we heerlijk geslapen.

Gisteren was Dixon (de gids) al in de weer met ons ontbijt toen we opstonden. De fout van de ochtend was het opsmeren van zonnebrandcrème vóór we op het water waren. De bijen vonden dit namelijk erg lekker ruiken, dus we hebben heel wat rondjes gerend. Na de wentelteefjes en een Engels ontbijt begonnen we met nieuwe energie aan de tocht. Het begin voer langs de Zimbabwaanse zijde, hier hielden we dan ook de eerste stop. Uiteraard hebben we onze footprints achtergelaten (“en op Zimbabwe gepist!”, aldus Mikal). De dichtheid van de (honderden) nijlpaarden was vandaag nog iets hoger, waardoor we meermaals van koers moesten wisselen. Meestal rennen de nijlpaarden weg over de ondiepe rivierbodem, echter als er kleintjes zijn, kun je zelfs al homo sapiens beter maken dat je weg komt. In de verte werd een olifant gespot, wat de gids deed besluiten rechts langs een eiland te varen. Helaas lag ook hier een familie hippo’s op de loer, waardoor we niet richting olifant konden, maar stroomopwaarts terug moesten. Wel hebben we nog kort een stop op het eiland gemaakt en daar liep een familie olifanten te grazen! Deze slimme beesten kwamen al snel polshoogte nemen van de indringers. Een enkeling wist niet hoe snel hij weer in de boot moest komen. Snel daarna zat de trip er alweer op. Achter in de pick-up, zijn we terug naar de lodge gereden. Wat was dit een avontuur! Na een verfrissende douch en een spinazie- en kaastaart zijn we weer tijdig in ons tentje gekropen.

En dan vanmorgen. Het plan was om om 4.45 uur op te staan, zodat de taxi ons om half 6 richting busstation kon brengen. Ook nu weer, zijn plannen er om gewijzigd te worden. Om 4.43 uur zaten we namelijk beide rechtop in het tentje te kijken en luisteren naar het nijlpaard, dat 1.5m voor ons op zijn gemak het gras aan het maaien was. We hebben helaas geen foto, omdat we bang waren dat de flits hem misschien in de aanval modus zou brengen. Nadat deze reusachtige vriend was vertrokken, hebben we even tempo gemaakt en wisten we half toch nog te halen. Beetje jammer als de bus dan pas om half 8 vertrekt. Na enkele uurtjes kwamen we aan in Kafue, waar we de vroege bus naar Livingstone net gemist hadden. Na 2.5 uur wachten, konden we instappen in de grote bus. Dit is gewoon bijna een Nederlandse bus met 2-2 zit en ruime stoelen (waar je blij van kunt worden! We hebben dus eerst even goed bijgeslapen.

As we speak, zijn we in Livingstone, van waaruit we één van de 7 wereldwonderen zullen gaan bewonderen: de Victoria Falls. Verder vooruit willen we graag nog even niet denken…

Tot heel snel nu!

Liefs,
Mikal en Olga