Breaking news?!

Hoi trouwe proza lezers,

Zaterdag 4 april is het precies 7 jaar geleden dat ik naar Indonesië vertrok. Deels de reden/oorzaak om het 40-jarig huwelijk van pap&mam deze zomer precies daar te vieren. Tja, plannen.. die zijn er duidelijk om verstoord te worden.
Vandaag ook weer zo’n mooi voorbeeld. Jut &Jul gingen mountainbiken.. en hoe. Plan was naar Totoranui te fietsen, via een weg door het Abel Tasman NP. We hebben bijna 2 uur gedaan over de eerste 17km. Mik met zijn interval achtergrond standje racen-pauze-racen-pauze-racen (de uitslover) en ik als toch meer duur’sporter’ in versnelling -10 om die trappers maar rond te krijgen op deze geweldige dirt road (maar ik zal boven komen!). Met de prachtig mooie baai om onze bammetjes te nuttigen al in zicht, werd dat goede plan bruut verstoord. We moesten nog welgeteld 1km dalen, toen er een bordje midden op de weg stond ‘road closed’ en de dreiging dat overtreders vervolgd worden. Als ze dat nou ff aan het begin van de weg hadden gezet... Bammetje dus maar midden op de weg gegeten en terug (dat ging gelukkig wel iets makkelijker). Helemaal tote hose kwamen we uiteindelijk thuis. Plan verstoord, wel weer een dag gevuld.
‘s Nachts is hier trouwens de klok verzet. Dus we zijn nu van 12 naar 11 naar 10 uur tijdsverschil met NL.

Zondag rustdag. Met de verzuring van zaterdag nog in de benen, bij Mikal dit keer (hahahaha) gingen we alleen even een klein rondje lopen. We wilden over de ruggen van de heuvels achter de dorpen lopen, met zo dus uitzicht op dorpen, baaien en zee. Na een kwartier was het duidelijk dat plan rustdag mislukt was. Om boven op die ruggen te komen, moesten we aardig aanpoten. Nouja, het was het waard! Het meest spectaculaire deel moest echter nog komen, dalen! Waarbij we geen pad naar beneden konden vinden (en wie draait zich nou om zolang er nog een vooruit bestaat). We zijn uiteindelijk beneden gekomen via een ‘paadje’ wat zelfs de berggeiten al enige tijd niet meer acceptabel vonden. De doornstruiken die over het pad woekerden, waren dan ook niet echt aangenaam. Máár, met de nodige krassen op armen en benen kwamen we toch terug in de baai.. uhh iemands erf, oeps.
Als compensatie voor deze nieuwe uitputtingsslag hebben we ons iets overeten aan comfortfood: appeltaart en pannenkoeken met kaas...mmm...

Maandag zijn we weer boodschappen gaan doen. Eerst een half uurtje in de rij, dan een gedesinfecteerd winkelwagentje en afstand houden. De caissières hebben hier nu ook een spatscherm, zowel voor de kassa als zo’n klep voor het gezicht.. gek hè, zo boodschappen doen. Na de lunch, pizza voor de verandering, is Mikal aan de slag gegaan met de fotoselectie en heb ik de hele middag in de tuin gewerkt.

Dinsdag liet het weer in Golden Bay zich van zijn slechtste kant zien. Het heeft de h-e-l-e dag geregend. Mikal heeft zich weer geamuseerd met de foto’s en ik heb ‘s middags het boek van onze gastheer gelezen. Die gastheer blijkt professioneel triatleet te zijn geweest en recent nog coach van onder andere het Nederlands team. Alleen het lezen, geeft je al sport- en wedstrijdkriebels. Inmiddels is dit al de 2e avond/nacht op rij dat de alarmcentrale belrondes doet voor repatriëring, dus dat maakt wel een beetje zenuwachtig en geeft gebroken nachten.

Woensdag hadden we wederom een rustige start. ‘s Middags zijn we een stukje gaan wandelen. Na een mooie route te hebben uitgestippeld via Google Maps, gingen we vol goede moed van start. De doorgaande weg (volgens Google) bleek echter privéterrein.. zucht.. dus maar weer omgedraaid. Je moet hier trouwens erg oppassen met je activiteiten. Er mag weinig en mensen handhaven streng. We durven er dus ook niet meer te sportief uit te zien, want dan word je verklikt. Ik ben de laatste die zal zeggen dat al die maatregelen onzin zijn, maar waarom je met een kajak niet een lege baai op mag, is mij toch een raadsel.
Anyways, zeker als toerist zullen we maar niet de proef op de som nemen.
Daarna heb ik nog een online nascholing gevolgd over Covid 19, dit om een beetje up to date blijven en dalijk snel aan werk te kunnen in NL. Nu zijn de berichten daarover voor waarnemend huisartsen wel triest gestemd. Het blijkt dat, ondanks contracten, veel waarnemers afgezegd worden omdat het op de dagpraktijken rustig is.

*BREAKING NEWS*

Trommelgeroffel... En toen was daar de mail, dat we op een passagierslijst geplaatst zijn voor aanstaande zaterdag (11 april). Dit zou betekenen dat we met Pasen alweer in NL zijn. In deze situatie, helemaal top! We hebben eindelijk weer lekker geslapen.

Gisteren had ik om 6 uur in de ochtend (8pm in NL) intervisie. Heel fijn om de collega’s/vriendinnen in NL even te zien en te spreken in deze bijzondere Corona tijd. Echt bizar om te horen hoe groot de verschillen in ziektelast en sterfte zijn in plaatsen die nog geen 20km uit elkaar liggen. Respect voor jullie dames (en ook voor alle andere zorgcollega’s uiteraard!). Daarna zijn we gaan inpakken. In de middag besloten we nog een keer naar Taupo Point te lopen. De tijd hadden we natuurlijk mooi aangepast aan de getijdentabel, maar laag tij bleek toch niet helemaal eb. Na een uur door de modder ploeteren, konden we eindelijk oversteken.
Ook vandaag strekte weer een waar zeebanket zich voor ons uit. Dit keer met nog meer krioelende krabbetjes, mooie oesters en heel veel zeesterren. Omdat we daarna natuurlijk nog te ver verder liepen en teveel getreuzeld hadden (foto’s), moesten we ons terug ook nog haasten, lalala. Thuis hebben we eerst maar even gegeten en toen het hele huis gepoetst, ready for take off!

Vandaag is het Goede Vrijdag en zijn hier ook de supermarkten dicht. Gelukkig hebben we nog net voldoende eten tot morgenochtend. De dag begon trouwens niet als een goede vrijdag. We werden wakker met een mail dat de vlucht van morgen niet doorgaat. Hong Kong heeft geen landingsrechten verleend. Iets met plannen en verstoren. Zo blijven we flexibel zullen we maar zeggen. In plaats van naar Christchurch rijden vandaag, hebben we weer uitgepakt. Morgen hebben we een hele dag de tijd om paasinkopen te doen.

Fijne, zonnige paasdagen daar in NL.
Brunch op afstand en blijf gezond.

Liefs, ook van Mik,
Olga