Public transport & me

Hoi lieve mensen!

Na weer een hoop bijzondere ervaringen te hebben opgedaan, is het tijd voor een nieuwe post.
Deze week was vooral bijzonder voor wat betreft het openbaar vervoer, hierover later meer.

Voor de trouwe lezers, ik zou jullie nog laten weten in hoeverre de plannen voor afgelopen zondag doorgang hebben gevonden. Samenvattend: mission failed!
De les in het weeshuis was erg interessant. Terwijl Carmen de jongens Engels probeerde bij te brengen, heb ik een les menstruatie en anticonceptie aan de meiden gegeven. Bijzonder weinig gegiechel en op het einde waren ze zelfs nieuwsgierig genoeg om vragen te stellen. Zelf had natuurlijk niemand klachten, maar m.b.v. ‘ik heb een vriendin met….’ hebben ze toch nog antwoord op hun vragen gekregen.
Na het weeshuis was het tijd voor de voetbalwedstrijd. Met de illegale tickets op zak, zijn we vol goede moed richting stadion vertrokken. Maarliefst 7 in geel geklede bule’s dit keer, dat moet de krant toch halen! Het stadion inkomen verliep zonder enige troubles. Helaas was dit duizenden andere fans met illegale tickets ook gelukt, met als resultaat dat het onmogelijk was de tribune op te komen. Tot zover de voetbalwedstrijd.
Aangezien de Duitse familie wel besloot te blijven, waren we onze lift naar huis kwijt. Mateo (Amerikaan) en Carmen zijn op zijn scooter richting centrum gereden. Net zoals hele gezinnen hier, hebben Axel (NL) en ik ervaren hoe het is om een ojek te delen. Goed ingeparkeerd tussen de mannen, werd het werd mijn eerste ojekrit zonder het gevoel er elk moment van af te kunnen vallen: meevaller!

Na opnieuw een geslaagde week, zijn we maandag vol energie richting ziekenhuis vertrokken. Deze week op het programma: neurologie. Ziektebeelden op de afdeling zijn o.a. meningitis, TB meningitis, hersenabces, megacephalus en aangeboren afwijkingen. Zo liggen er 2 baby’s met een hoofd in de vorm en grootte van een pompoen en ligt er een jongetje met een hazenlip om bang van te worden. De superviserende arts is een week naar Australië en haar vervanger is met pensioen, dus komt zo af en toe als hij daar zin in heeft. Resultaat: we hebben de hele week geen arts gezien. Gelukkig hebben we de tijd zinvol kunnen besteden met het maken van onze extra opdrachten. Met al dat harde werken, zelfs in onze vrije uurtjes, hebben we onze eindpresentatie bijna af en is zelfs mijn portfolio ingeleverd. Wat wil een mens nog meer…
Na twee dagen ‘keihard’ studeren, hebben we dinsdag weer deelgenomen aan een killing yogaclass in het Aryaduta. De spierpijn is deze week uit gebleven. Ik hou het er maar gewoon op, dat onze lichamen inmiddels zo afgetraind zijn, dat we een uurtje yoga wel aankunnen.
Dat sommige mannen hier hun plezier halen uit het zien van blanken, heb ik in mijn eerste week al mogen ervaren, vandaag was het Carmens beurt. Terugwandelend naar huis werd ze zonder pardon aangerand door een motorrijder die op haar borsten sloeg.

Woensdag hebben we eerst onze pedagogische skills ten uitvoering gebracht in het weeshuis om vervolgens los te gaan in de karaokebar. We werden opgehaald door Diego en Felly, twee co-assistenten. In de reeks succesverhalen in het verkeer: ik zat achterop een sportmotor zonder enige houvast of helm. Imagine my heart rate… Samen met een Medina (resident) en de co’s hebben we eenmaal in de bar alle foute nummers en dansjes laten passeren, gezellig avondje!

Donderdag was een topdag voor wat betreft onze werktijden. Om 7 uur begonnen, om half acht helemaal klaar. Uit fatsoen zijn we toch maar tot het middaguur gebleven. Daarna hebben we weer lekker een paar uurtjes gesport en zijn we met Minar (English library) gaan eten. Ondanks al haar ge’bless’ (onze atheïst Carmen heeft zich geel en groen geërgerd) brak de hel los! De regen viel met bakken uit de lucht. Taxicentrale overbelast, ankots reden niet meer en wij moesten nog thuis zien te komen…Uiteindelijk opgehaald door een vriend, is alles goed gekomen.

Onze laatste dag voor het weekend (we hebben besloten de zaterdag niet langer als werkdag mee te tellen) was eveneens erg leerzaam. Voor we het wisten, waren we dan ook weer thuis. ’s Middags vonden we uit dat de gele ankot ons in 10 minuten naar PTC (grote mall) kan brengen, iets waar we tot nu toe >45min over deden. In onze één-na-laatste week beginnen we het langzaam te leren. In PTC hebben we geluncht. Na 5 weken hebben we toegegeven aan de combinatie chocolade met kaas en ik moet toegeven, de Aziaten scoren een puntje..het smaakt best! Vanuit PTC zijn we doorgereisd naar de Engelse bieb om hier afscheid te nemen van het religieuze en Engelssprekende volk dat we tijdens ons verblijf hebben leren kennen. Na twee uurtjes heb ik alleen de ankot terug genomen. Hoewel de chauffeur enthousiast ‘ja’ knikte bij de vraag of hij naar PTC ging, bleek dit niet helemaal het geval. Believe me, in het donker in een vreemde buurt uitkomen waar niemand Engels spreekt, is geen pretje. Met een ruime uitloop in reisduur, ben ik toch veilig thuisgekomen. ’s Avonds ben ik gaan eten bij Axel en zijn huisgenoten. Van hieruit later met de ojek (motormannetje) naar huis, opnieuw een toeristische route, opnieuw een avontuur.

Zaterdag hebben we samen met de enthousiaste co’s het musicalfestival op de medische faculteit bezocht. Elke bachelorlichting gaf hierbij een optreden. Hoewel de jongste deelnemers een jaar of 18 zullen zijn geweest, voelde het alsof we weer brugklassers waren. Uitgedost in prinsessenjurken, geestoutfits en powerrangerpakken werden er bijzondere optredens neergezet.
Voor diner hadden we vandaag romantiek gepland. Carmen, Suhendro en ondergetekende hebben heerlijk gegeten in het River Side Restaurant. De co’s haalden ons vervolgens weer op voor een avondje bier drinken. Onder het genot van gitaarmuziek, een biertje, chips en chocola hebben we goed gelachen met de veelal Maleisische co-assistenten. Daar waar alles tot nu toe zo kuis leek, vloog het bier en de vloekwoorden je hier om de oren. Alles leuk en aardig, tot we naar huis moesten. Drunk&drive is hier een heel normale combinatie, dus het heeft even geduurd voor we het aanbod om ons thuis te brengen (on-)beleefd hebben weten af te slaan en in de taxi naar huis stapten.

Vandaag (zondag 3 juni) hebben we lekker uitgeslapen en ontbeten met veel vers fruit. Nu staat een middagje zwemmen op het programma…
We hadden het slechter kunnen treffen!

Geniet nog van jullie zondag!

Veel liefs,
Olga

Ps. Foto-updates blijven komen op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.368485266533972.83030.100001175047193&type=3&l=8132d0f659