Inburgeren

Eerst nog even een korte aanvulling op de introductie van mijn verblijf. Het klinkt nogal patserig, hier komt het…ik heb een poetsvrouw! Iets wat ik als kind al graag wilde, maar wat ik nu vreselijk vind! Elke ochtend, op een tijdstip waarop mijn ogen niet ver genoeg open kunnen om op de klok te kijken, poetst het vrouwtje de badkamer (die uiteraard ontzettend vies is na één keer douchen), dweilt ze de hele tent en doet ze mijn afwas. Een beetje too much, als je het mij vraagt.
Als tweede wil ik jullie voorstellen aan mijn nieuwe vriendjes; de gekko’s! Ik heb de deal met ze gesloten dat ik geen klopjacht ga starten, zolang zij uit de buurt van mijn bed blijven en alle muggen opeten. Helaas komen ze dit laatste deel van de deal nog niet helemaal na en ben ik inmiddels heel wat rode bultjes verder. De topping op een paar witte melkflessen zullen we maar zeggen.

Dan het eerste weekend! Dit heb ik doorgebracht in…surprise… het sportstadion! Je kunt nu denken “wat zonde in zo’n warm land”, maar helaas regent het hier al dagen KEIhard!
*visualiseer: regenponcho, witte melkflessen, rode bultjestopping…tres charmant*
Dus denk bij jullie volgende toost op het terras ook even aan mij ;) Máárgoed, een heel weekend nationale volleybaltop/team kijken, is zo vervelend ook niet. Onze zitplaatsen in het VIP deel (waar ook de spelers, managers en organisatoren zaten), waren daarnaast ook niet verkeerd. Enig nadeel waren mijn iets te enthousiaste, puberende, vrouwelijke metgezellen. Interesse in de wedstrijd was er nauwelijks (al helemaal niet als er vrouwen speelden) en het Aziaten-houden-van-foto’s-maken, ging hier nog net een stapje verder. Het waren twee spannende en lachwekkende dagen, met hier en daar een beetje plaatsvervangende schaamte.
Ow en mijn eerste fan is binnen. De coach van Jakarta Sananta (de man uit het vliegtuig) heeft me heerlijk gestalkt. Dus Loes, als jullie team nog een clinic wil, of Char als je spelers nodig hebt, daar valt over te praten. Laat het a.u.b. wel snel weten, want dan moet ik vanaf nu een beetje aardig doen ;).

Na dit passieve sportweekend, was het tijd me voor te bereiden op de start van het onderzoek. Ica heeft me geholpen met de juiste kleren uitzoeken voor mijn meeting met de professor, want mijn degelijke tuniek met zelfs een legging eronder, bleek niet degelijk genoeg.
Ik ga hier straks weg als de heilige maagd Maria.
En dan het ziekenhuis; het is héél dichtbij (5 min wandelen), de portiers zeggen vriendelijk hallo en ook Prof. Tri lijkt heel vriendelijk. De kennismaking begon maar meteen met de mededeling dat mijn werk gepubliceerd wordt. Daarna werden mijn collega’s voorgesteld; Prof. Tri Nur Kristina als hoofd supervisie, Dr. Sri Endang Lestari als specialist op het gebied van MRSA, Dr. Happy (microbiologe in opleiding en supervisie over het lab), Dr. Ari (in Mlonggo) en een laborant. Gelukkig een team dat ervaring heeft met onderzoek! Als laatste op de maandag een rondleiding door een prehistorische gang met 3 (soms stroomloze) koelkasten, oftewel het laboratorium! Nou, topteam en min of meer top faciliteiten. Veel meer zekerheid voor een sterk onderzoek, had ik me niet kunnen wensen…
’s Avonds ben ik met Ica en Maya gaan eten in een Chinees restaurant. De mensen houden hier van eten en het eten is super, maar van onze Hollandse/Limburgse porties kunnen ze nog iets leren!

Tja en dan de dinsdag. Plannen zijn er om te wijzigen en onderzoeksprotocollen schrijf je vooral om je vrije avonduren mee op te vullen. Dat moet de gedachte van Prof. Tri geweest zijn deze dinsdagochtend. Mijn tripjes naar Mlonggo gaan plaatsvinden van zondag-donderdag, aangezien ik de samples zelf naar het lab moet brengen en deze maar 3 dagen houdbaar zijn. De rest van de tijd ben ik in Semarang, Oh en even terzijde, “het materiaal kan hopelijk begin mei geleverd worden. Dus dan ga je dan beginnen. We can prepare very well”. En ik maar denken dat de NS goed is in het creëren van vertraging.
Het avondeten van dinsdag wil ik jullie trouwens niet onthouden! My all-time favourite: Cap Cay! Dit maal verrijkt met kip. In zijn totaliteit. Dan vraag je je opeens af wat die zandachtige structuur met het uiterlijk van rundvlees was, die je zojuist hebt doorgeslikt… Bij het herkennen van een linker ventrikel (hartkamer) en de coronairen (hartslagaders), was mijn grote eetlust toch opeens verdwenen..

Woensdag ben ik gaan wandelen. Alle Indo’s verklaarden me natuurlijk voor gek (>500m lopen is ook hier not done), maar met een beetje miezerregen en slechts 30⁰C, is een paar kilometer lopen prima uit te houden. Ik heb al twee shoppingmalls kunnen ontdekken!

De rest van de week ga ik me bezighouden met het verder ontdekken van deze miljoenenstad. Vanmiddag begint de taalcursus en vanavond staat een kookles voor Ica en haar vrienden op het programma (les 1: pannenkoeken). In het weekend deelname aan de eerste weekendtrip: het beklimmen van Mt. Ungaran met de internationals.

Vergeet niet een extra keer te toosten op het terras!

Liefs uit Semarang