Lao it is!

De grensoversteek naar Laos verliep vlotjes. Zo waren we na een week Thailand alweer uit. De douane in Laos vond ons acceptabel, door een local werden we nog snel ingelicht over drugsgebruik en hup, we konden de boot op. Een langgerekte schuit met een 100-tal westerlingen heeft ons twee dagen over de Mekong rivier gevaren. Op dag 1 van de vaart, hadden Sab en ik het geluk dat we achter een kleffend stel mochten zitten. We werden er een beetje misselijk van. Het uitzicht naast ons (uit de boot) is trouwens echt schitterend. Het water mag dan bruin zijn, de ongerepte natuur aan de oevers met hier en daar een hutje als enig teken van beschaving, maakt dit helemaal goed. Je hoort het gebrom van de motor, zo nu en dan vliegt er een vogel over en aan de waterkant zoeken de waterbuffels verkoeling. Als dit nog geen relax leven is.
Rond het avonduur kwamen we aan in de overnachtingsplaats Pak Beng. We hoefden nog geen voet aan wal te zetten, of de eerste aanbiedingen voor wiet deden al de ronde. Het schijnt voor de lokale bevolking nogal lucratief te zijn om toeristen cannabis te verkopen en ze vervolgens aan te geven bij de politie. Corruptie, wat is dat?
Aangekomen in het hostel hoorden we buiten partymuziek. Na ons opgefrist te hebben, besloten we een kijkje te nemen. Een springkussen vol kids met muziek van veel te hoog volume voor de kinderoortjes, jammer. Als troost zijn we lekker gaan eten bij een Indiër. Aansluitend hebben we met een internationaal gezelschap nog lang geklets bij de lokale ‘pub’. Terug in het hostel bleken we een nieuwe huisgenoot te hebben. Met 8 poten. Sab, die normaal “echt niet bang is voor spinnen” vond hem zelfs niet leuk.. Na enige samenwerking overmeesterden 4 armen, 4 benen, een bezem, een douch mat en een wandelschoen de 8 poten, slaap lekker :).

Op woensdag 11 september zijn we vroeg opgestaan om goede plekken aan boord te kunnen veroveren. Helaas hadden 98 andere passagiers hetzelfde idee en mochten we op een matje op de grond gaan zitten. We hadden veel beenruimte en hebben gezellig gekletst en spelletjes gespeeld met twee Italianen, 2 Israëliërs, een Nederlandse en Duitse meid en twee kleine Nederlandse jochies. De dag vloog voorbij. De eindbestemming van de boot; Luang Prabang, werd net voor de schemering bereikt. Samen met de Israëliërs (Boris en Guy) en de Nederlandse meid/vrouw (Nicole) besloten we een dorm te delen. Met zijn vijven zijn we gaan eten op de night market. Een buffet, waarvan je een groot bord mocht volscheppen voor 1 euro. Dat is een goeie portie eten geworden. Vervolgens zijn we naar een club geweest. Hier waren we de enige niet-locals en dus ook de enigen die de Thaise livemuziek minder konden waarderen, maar ach, het was gezellig. Bij thuiskomst besloot Sab in bed te kruipen omdat ze niet helemaal lekker was. Met het overige gezelschap heb ik nog de nodige uren op het balkon doorgebracht.

Donderdags wilden de mannen uitslapen. Ja, een beetje watjes zijn het wel. Daarna zijn we met zijn allen gaan ontbijten en hebben we de tuk-tuk naar de Kuang Si waterval genomen. Deze is echt supermooi . Van beneden uit werd er via meerdere terrassen naar boven geklommen. Je kon er zwemmen, uit bomen springen (mijn bikini is nog heel!), picknicken, etc. Het leek net een tropisch zwemparadijs. Alleen het koepeldak ontbreekt nog. De top van grote waterval viel via een modderpad te bereiken. Boven aan het klimdeel dacht ik Boris nog te volgen de jungle in, dit bleek niet het geval te zijn. Albert Einstein zou trots op me zijn geweest “the one who follows the crowd…” , maar op het punt waar het ‘pad’ eindigde en mijn benen tot aan de knieën in de modder wegzakten, besloot ik toch maar om te draaien. Gelukkig wist Boris me niet veel later te vinden. De top van de waterval werd overgestoken en samen met Nicole en Sab ben ik aan de andere kant omlaag geklommen. Een bloedzuiger tussen de tenen zorgde nog voor een mooie souvenir.
Back in town zijn we super vies gaan lunchen (nooit meer papaja salade met een garnalenpasta voor mij) en daarna zijn wij dames snel honderden treden omhoog gerend naar de tempel Tham Phu Si om van hieruit de zonsondergang te kijken. We waren net te laat, oeps.
Na een opfrisbeurt zijn we met de mannen naar de reizigersbar Utopia geweest. Hier werd een drankje gedaan en om curfew tijd (11pm) werd de avond voortgezet op de bowling baan. Mooie afterparty :). De after-after party werd natuurlijk weer op het balkon in het hostel gehouden. Het was weer een korte nacht.

In de vroege ochtend vertrokken de mannen de vrijdag naar Vang Vieng. Wij, cultureel ingesteld als we zijn, wilden eerst nog wat tempels zien en besloten tot de middag te blijven. Helaas was ik zo misselijk dat ik alleen maar heb geslapen. ’s Middags vertrokken we met de mini-van eveneens in zuidelijke richting. Mini was gemaakt op Aziatische benen. Toen ons busje midden in de bergen besloot het te begeven, waren sommigen dan ook blij even de benen te kunnen strekken (ik sliep ondertussen rustig verder). Als geluk bij een ongeluk kwam er een VIP bus aanrijden waar we allen een super comfortabele zitplaats hadden (voor de zieke zelfs 4 asociale stoelen op de achterbank). Net voor middernacht kwamen we aan in Vang Vieng. De dames zijn nog gaan eten en ik heb lekker geslapen.

De volgende ochtend hebben we ons gewaagd aan Vang Viengs meest populaire activiteit: tubing. In een opgeblazen band drijf je over de rivier en bij elke bar moet je naar de kant peddelen voor een drankje. Met twee Italianen hebben we nog even beachvolley gespeeld. Peddelen is niet voor iedereen weggelegd. Sommige mensen hebben na jaren oefenen met vlotten bouwen en kanoën nog geen idee welke kant ze op moeten peddelen. Ook hier hoef ik vast geen naam te noemen ;) Later aan wal hebben we relax geluncht en in de namiddag hebben we ons aan een tweede tochtje over de rivier gewaagd. Met inmiddels drie zieke buiken hebben we voor een veilig avondeten gekozen. Gezien we ons hierna wel weer redelijk voelden, besloten we nog even een drankje (cola) te gaan doen in de Kangaroo Sunset. Hier kwamen we de Italianen en Guy en Boris weer tegen, dit liep uit op dansen in een club tot laat. Ons een beetje kennende, snap je dat we zelf liever waren gaan slapen.

Op zondagmorgen besloten we fietsen te huren en op zijn Hollands naar de Blue lagoon te fietsen. We waren natuurlijk te eigenwijs om de duurdere mountainbikes te huren, waardoor onze fietsskills behoorlijk op de proef werden gesteld. Onderweg konden we genieten van felgroene rijstvelden, mooie bergen in de omgeving, spelende kinderen, houten hutjes met kleurrijke waslijnen en hier en daar een blauwe pool water. De fietstocht was de inspanning meer dan waard. De Blue lagoon zelf bleek een gezellige hangplek te zijn. Helaas hadden we echter geen tijd om te hangen en zijn we, na één keer in het water geslingerd te zijn via een trapeze, vertrokken.
’s Middags namen we de bus naar Vientiane, waar we op het busstation afscheid namen van Nicole. Vervolgens kregen we nog ruzie met de chauffeurs omdat we niet instemden met hun belachelijk hoge prijzen voor een tuk-tuk ritje naar het andere busstation. Op 5 minuten misten we hier de bus.
We wisten nog in een bus “in de goede richting” te stappen. Deze dropte ons net voor middernacht in een dorp, waar voor gestrande reizigers gelukkig een guesthouse te vinden is.

Maandag namen we de lokale bus richting Kong Lo Cave. Onderweg kwamen we 2 Duitsers (oude bekenden van de Mekong boot) tegen, met hen zijn we dan ook verder gereisd. De Kong Lo grot staat omschreven als een highlight in Laos en de meest creepy grot met de grootste en engste spinnen. Echt iets voor mij dus. Uiteindelijk viel het reuze mee. Op een bootje werden we door de duisternis gevaren. Onze charmante hoofdlampjes lieten de vaarroute zien en de hoogte van de grot. Spinnen, of ander leven, hebben we echter niet kunnen ontdekken.
Vanuit de grot reisden we terug naar ons overnachtingsdorp. Hier konden we direct in een bus naar het uiterste zuiden stappen. De bus met locals was zo overladen dat we op krukjes tussen de stoelen zaten. Mijn krukje was gesitueerd naast een varken. De vrouw spuugde (op mijn voeten!), vrat en nam alle plaats in beslag. Ach, we hebben er wel mee gelachen.

Ergens in de nacht werd er van bus gewisseld, staken we met een ferry het water over, namen we de boot en in de vroege ochtend op dinsdag 17 september, zette we dan toch voet op Si Phan Don, oftewel 4000 Islands. Dit schijnt ontzettend mooi te zijn, ’s avonds is de sunset prachtig en de lucht gevuld met vuurvliegjes. Ik kan er kort over zijn: we hebben niks gezien. Het regende de hele dag. De paden waren één grote modderboel en dus hebben we de dag doorgebracht in de hangmat voor ons huisje. ’s Avonds zijn we heerlijk gaan eten bij de Indiër.

De hemel zag er weer troosteloos uit de volgende morgen. Nu weten we eindelijk wat het regenseizoen inhoudt (yes!). We besloten verder te reizen richting Cambodja, want op het eiland valt echt niks te doen met regen. Aangekomen bij de travelagent, bleek dat de enige boot voor het halen van de bus naar Cambodja 2 uur tevoren vertrokken was. Met wat telefoontjes richting bus, een stressvol ontbijt en de snelste backpack-inpak-sessie ooit, staken we uiteindelijk 2 uur later de grens over, waar de bus al uren stond te wachten, oeps..
De busreis van meer dan 15 uur werd een ware kwelling. De airco was kapot en dus zaten we gevangen in een sauna met een mix van 50 verschillende zweetgeuren. Om de een of andere reden lijken de mensen om je heen toch altijd meer te stinken dan jezelf, lekker! We waren/werden trouwens nogal geschokt door de straten in Cambodja. Meer gat dan weg vormt het pad en elke brug lijkt een kwestie van leven of dood. Het straatbeeld is hier ook heel anders; kleine houten hutjes bieden bewoners onderdak, kinderen huppelen naakt door de straten en transport in de dorpen vindt plaats met behulp van koe en wagen.

Met zonsopkomst kwamen we op donderdag 19 september in Siem Reap, één van de meest culturele steden ter wereld aan. Bereid je maar voor, in het volgende verhaal kunnen jullie weer een enthousiaste overload aan cultuur verwachten.

Tot schrijfs!

Een knuffel van ons twee.

Ps. Foto’s: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.558406904208473.1073741830.100001175047193&type=1&l=08e4c4d741