Crazy chicks in Thailand

Na de late blog van mijn laatste weken in Indonesië, deze keer een snellere update!

Met een knoop in mijn maag vertrok ik zondag 1 september uit Bali. One day, I’ll be back…

Na een vlucht met voldoende turbulentie landde het toestel veilig in Bangkok. De afspraak met Sab, “we spreken af bij de Mac > Burger King > KFC > Starbucks”, bleek al snel te falen. Op de roltrap wist ik haar uiteindelijk te vinden. Samen in Thailand...woeehoew!
Na een tochtje in de lokale bus arriveerden we op Khao San road, het backpackers walhalla van Thailand. Enkele donkere steegjes en een Thai-box school werden doorkruist voor we ons in een goed hostel wisten te vestigen. Sab stemde ermee in meteen alle regels van de GGD overboord te gooien en dus werd er op straat gegeten. Ons eerste bordje pad thai , zoiets al gebakken noodles/mie goreng, prima weg te krijgen. Als toetje werd er nog een thaise pannenkoek tegenaan gegooid. Omdat Sab moe was van de lange reis en ik nog moest herstellen van de party in Bali, besloten we de avond kletsend (alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden) door te brengen in het hostel. Ja, we worden nog eens verstandig. In het hostel beleefde Sab haar eerste cultuurshock, in Sabs woorden: de reetsproeier. Deze ontdekking heeft hopelijk tot gevolg dat onze volgende toiletten niet meer verstoppen.

Het geklets leidde alsnog tot een korte nachtrust, waardoor we ’s maandags met onze slaperige koppen aan de tempeltour begonnen. 75 Cent betalen voor een ochtend rondgereden worden in een tuk-tuk, leek ons niet zo’n slechte deal. Helaas zijn we iets te naïef en werden we belogen waar we bij stonden. De bestemmingen waren niet al te spectaculair en het doel van de chauffeur bleek dan ook alleen het bijvullen van de benzine. Dit gebeurt middels coupons, die de chauffeurs krijgen als ze toeristen bepaalde winkels inloodsen. Les 1: vertrouw geen tuk-tuk chauffeur.
Na een staande Boeddha, een zittende, een bezoekje aan de toeristeninformatie (les 2..) en aan de Golden Mountain, waren we ’s middags klaar voor het echte werk. Les 3: Wat = tempel. Middels een power nap langs de kant van de weg wisten we onszelf op te laden voor Wat Pho, oftewel reclining Boeddha. Dit 46m lange en 15m hoge in goud gehulde bouwwerk was inderdaad het meest indrukwekkende van de dag, maar we sloegen er nou niet van achterover. Na dit culturele hoogstandje wandelden we verder richting Chinatown. Het thaise alfabet is voor ons net chinees en de mensen hebben allemaal ‘dichtere’ ogen, dus waar de grens naar chinatown precies ligt, weten we nog steeds niet. Toch denken we het gevonden te hebben. ’s Avonds hebben we vlak bij ons hostel gegeten en zijn we weer saai in bed gekropen.

De volgende ochtend werden we bruut gewekt door onze pick-up. Vandaag stond ons een echte tempeldag te wachten. We vertrokken naar Ayuthaya, de 2e hoofdstad van Thailand. Hier hebben we de originele Golden Mount en reclining Boeddha gezien. Daarnaast bezochten we het grote paleis met haar gebouwen uit de 14e tot 16e eeuw. Oké, dit is zeker mooier dan Bangkok, maar na weer een halve dag tempels, waren we er helemaal klaar mee. Na dit tripje zijn we naar de floating market gelopen. Hier werden honderden lekkere snacks verkocht. Toen we ons wensenlijstje eindelijk klaar hadden, bleken alle kraampjes net gesloten. Wat een afknapper! Snel hebben we ons gehaast naar een restaurant waar we met een Duits koppel hadden afgesproken. De smaakloze soep die we hier kregen, maakte het voedsel van vandaag er echter niet beter op. Het eten werd snel weggewerkt en vervolgens werd er gerend voor de nachttrein. Eenmaal aangekomen bij onze bedden, bleek dat we geen zitplekken hadden. De Engelse Luke werd de pineut. Hij moest zijn zitplaats delen en de arme jongen heeft de meest luidruchtige dames in de coupe mogen vermaken met kaartspelletjes. Om 22.30 kwam het nieuws dat we moesten gaan slapen..uhh, nee dus. Sab heeft mijn bed mooi versierd met vlaggetjes en toch ietsje stiller hebben we gewacht tot middernacht.

Om 00:00 was het zover, mijn verjaardag! :) Alweer woensdag 4 september, de tijd vliegt. We hebben lekkere cake gegeten, ik heb de meegegeven verjaardagskaarten opengemaakt (na er één eerst bij de onderbuurman in bed gedeponeerd te hebben) en toen zijn we toch maar gaan slapen.
In de ochtend kwamen we aan in Chiang Mai, waar we in een luxe hotel verbleven. Na alles gedropt te hebben, zijn we eerst mijn verjaardagscadeau gaan bekijken: een compositie van filmpjes van bijna alle belangrijke vrienden en familieleden thuis. Echt het mooiste cadeau ooit! Ik denk er nog dagelijks aan, super bedankt allemaal! Vervolgens zijn we op kosten van pap en mam lekker gaan lunchen: een goed broodje gezond (het bestaat!) met een lassie, jummie. Laat in de middag hebben we de Wat Phra Singh nog even bekeken en zijn we maar weer cake gaan eten. Op één been, of voor Limburgers één stuk vlaai, kun je niet leven. Gegeten hebben we laat in de avond op staat, voor we terug wandelden naar het hotel.

Donderdagmorgen werden we opgehaald voor een 3-daagse jungle trek. De eerste stop was op de lokale markt, goed voor de vitamientjes. De daadwerkelijke tocht begon met bamboe raften. Dit was erg leuk en relax, met af en toe wat gilmomenten in de stroomversnellingen. Na de lunch werd er gewandeld. Hier en daar zat er een stukje klimmen in de tocht, maar over het algemeen viel de wandeling reuze mee. Rond 16 uur kwamen we aan in het base camp bij een waterval; een simpele hut voorzien van voldoende dekens om een zacht bed te creëren. In de waterval werd gedoucht en de gids bereidde op een vuurtje thaise curry. ’s Avonds werden er spelletjes gespeeld. Het besef van tijd waren we inmiddels helemaal kwijt. Toch gek voor een westerling om zonder horloge of telefoon op pad te gaan. Dit is echt back to basic. Het enige waar ik moeite mee had was het toilethuisje. Een hurkpot is geen probleem, maar achtpotig ongedierte jaagt me toch echt de stuipen op het lijf.

De volgende dag na het ontbijt splitste de groep in tweeën. Voor Sab, ondergetekende en de Israëliër Sasha, stond een dag hiking op het programma. Na wederom een matige wandeling, werd er bij een tempel in de rimboe geluncht. Die tempels schieten hier werkelijk als bamboesprieten uit de grond. Bos en maisvelden werden doorkruist en beekjes overgestoken alvorens we in het Karen dorp aankwamen. Een houten vloer boven de varkensstal vormde de volgende slaapplek. Er werd nog een paar uur (?) gekletst voor we in slaap vielen…

Oma kwam ons de volgende morgen vergezellen. Oma en ik vonden elkaar maar fascinerend. Waarschijnlijk had dit vrouwtje nog nooit sproeten gezien. Ik was meer onder de indruk van de gibbus die haar neus bijna de grond deed raken en de glimlach, waarbij haar bloedende tandvlees zich ontblootte. Na “dag” te hebben gezegd, werd er weer even gewandeld. Onze gids Noop amuseerde zich tijdens de wandeling met het vangen van grote kevers. In de middag stond een tweede hoogtepunt van deze trip gepland: olifant rijden! Het was een bijzondere ervaring op ons grote, koppige gevaarte. Wel hadden we beide nogal moeite met de manier waarop de beesten behandeld worden: grote ijzeren haken vormen de sporen…
Terug in Chiang Mai werd er als eerste gedoucht en gewassen. Hierbij lukte het een bepaald persoon om 2 putjes te laten verstoppen. Ik ga geen namen noemen ;). Met Sasha hebben we gedineerd op de night bazaar. Vervolgens zijn we doorgelopen naar Zoë’s Bar. Hier werd gezellig geklets met een groep Engelsen en kwamen we Luke (uit de nachttrein) weer tegen. Omdat we alle calorieën weg gedanst hadden, hebben we als vroeg ontbijt nog een korte stop bij de grote M gemaakt. Vervolgens hebben we als roosjes geslapen.

Op zondag 8 september zijn we naar het busstation vertrokken. Na 3.5 uur wachten, zaten we in de bus naar Chiang Rai, Noordwest Thailand. Eenmaal aangekomen, vonden we snel een guesthouse. Op de night bazaar zijn we onze favoriete bezigheid gaan invullen: eten. We hadden een grappig pannetje op vuur, waarin je zelf je soep moet bereiden. Met al onze kunde, wisten we van het eerste stukje vis 100 stukjes vis te maken. In het vervolg misschien iets korter koken dus. Als bijgerecht hadden we een mix van gefrituurde groeten en vis , erg lekker en erg ongezond.

Maandagochtend hebben we als een getrouwd stel gekibbeld over onze verdere plannen. Maak je niet ongerust, we lachten weer ;). Ontbeten hebben we vervolgens in de BaanChivitMai Bakery. Deze bakkerij van een Noorse eigenaar serveert Europees bruin brood, lekker! De opbrengsten gaan daarbij naar een weeshuis en school voor aids-kindjes, dat maakt het broodje toch nog lekkerder.
Met een goed gevulde maag zijn we tegen de middag de mooiste tempel tot nu toe gaan bekijken: Wat Rong Khun, oftewel de witte tempel. Aan deze tempel wordt gebouwd sinds 1997. Met al zijn spiegeltjes en kleurrijke muurschilderingen van chagrijnige vissen, is dit by far de grootste kitsch tempel. Toch vonden we hem sprookjesachtig mooi.
Terug in de stad hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar de 5km verder gelegen Boeddha cave gefietst. Een Boeddha beeld in een grot, het is weer eens wat anders… Tijdens deze trip wisten trouwens een slot en een slipper van Sab uit haar fietsmandje te verdwijnen. Dit is vast Boeddha’s wraak op onze enthousiaste bezoekjes aan zijn tempels.
Na dit culturele dagje hebben we de bus naar Chiang Khong genomen. Hier bevinden we ons nu. Vanuit ons raam kunnen we Laos al zien en morgenvroeg steken we dan ook de grens over. In Laos ga ik me twee dagen mee laten drijven op de Mekong rivier. Mogelijk gaat Sab ook meteen mee, misschien gaat ze nog eerst een ander tripje doen.

De groeten van Sab en een knuffel van mij.

Tot schrijfs,
Olga

Ps. foto’s: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.558406904208473.1073741830.100001175047193&type=1&l=08e4c4d741