Kia ora!

= hallo/welkom. Klinkt alleen al vriendelijk toch?

In de vorige blog was er de aankondiging van onze reis. Nu zijn we al een week onderweg! De vluchten waren heul lang, maar verliepen goed. Vanuit Londen zijn we naar Kuala Lumpur gevlogen, in een bijna leeg vliegtuig. Op KL Airport zagen we mondkapjes in alle soorten en maten, van de bouwvakkersmaskers, tot velletjes keukenpapier met elastiekjes eraan. Ook was er een grote variëteit in draagstijl: onder de neus, op het hoofd (uitziend als joods keppeltje) of met lippenstift eronder. Misschien dat onze medische achtergrond voor enige bias zorgt, maar wij dachten dat de naam ‘mond’kapje toch voor zichzelf spreekt... Al deze rare frutsels dragende mensen kijken trouwens wel vrij lelijk wanneer ik met mijn vastelaoveskuchje vrolijk in de rondte blaf.

Na van deur tot deur 34 uur gereisd te hebben, kwamen we zaterdag op zondagnacht in Auckland aan. Als roosjes hebben we geslapen en zondag rustig ontbeten en koffie gedronken. Op ons dooie gemak hebben we de city tour uit de Lonely planet gelopen, met in elk park een break. In de haven was een klein festival, er werden boekjes van de toeristeninfo gescoord en ’s avonds hebben we gekookt in het hotel. Al met al een relaxte kennismaking met NZ.

In de ochtend zijn we vroeg vertrokken naar de camperophaal, hetgeen iets te relax verliep. Na 3.5 uur wachten, kwam ons huisje voor de komende 6 weken eindelijk aanrijden. Het hele dagidee natuurlijk in de soep. Het is vakantie zullen we maar zeggen ;) Mikal startte als chauffeur, ik als de side kick = goede taakverdeling. De eerste stop vormde de Waipu Caves: een vrij toegankelijke grot. Dit houdt in dat je ‘gewoon’ een donkere grot inloopt, links blijft aanhouden omdat je dat ergens op internet hebt gelezen, door het water banjert, af en toe goed moet bukken en dan je doel in zicht krijgt: glowworms. Deze beestjes hebben lichtgevende darmen, gek he?! Dan, als het helemaal donker is, zie je de sky full of stars (oplichtende darmen dus). Heel indrukwekkend!
Door het fantastische heuvelland zijn we verder gereden. Je ziet hier grote landerijen, met houten huizen. Het zijn ofwel van die mooie boerderijen uit van die western films, of vervallen schuren. De begroeiing is daarbij super divers: grasland, akkerbouw, tropisch, mangrove, naald en loofbomen. Dat kan ‘around the corner’ dus zo weer anders zijn.
En dan ga je de eerste keer camperen/kamperen. In ons 5 minuten intropraatje waren het functioneren van het toiletpotje en de wateraanvoer niet ter sprake gekomen, ow en Mikal past niet in het bed. Een beetje behelpen en een slechte nacht, part of the fun zullen we maar zeggen.

Dinsdagochtend hebben we een wandeling naar de Whangarei falls gemaakt. Zo’n korte, idyllische wandeling langs de stroom, uitkomend aan de voet van de waterval.
Door het mooie binnenland met z’n vele kronkelweggetjes staken we daarna al rijdend over naar de westkust van het noorden naar Waipoua Forest. Daar staan de voor NZ heel bijzondere Kauri bomen. We bezochten de Tane Mahuta, ‘lord’ of the forest en de iets kleinere father of the forest. Naar schatting zijn deze bomen zo’n 2000 jaar oud. In elk geval zijn ze heel hoog (50+ meter) en dik. Vóór je je trouwens ook maar in de buurt van deze gevaartes mag begeven, moet je eerst door de schoenen wasstraat, waar je schoenen geborsteld en gedesinfecteerd worden.. Bijzondere bomen dus ;)

Overnacht hebben we in Port Albert, een heel klein dorpje aan het water. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Coromandel peninsula. Tja en dan gaat op dag 3 het lampje van de motorolie branden. Oranje weliswaar, dus we blijven relaxt, maar toch niet heel fijn. Het heeft even geduurd om de goede tank te vinden, maar met checken en bijvullen ging het lampje uiteindelijk uit (high five!). De auto montage skills worden hier echt wel beter (ik heb dezelfde dag nl ook nog het dashboard moeten slopen omdat ik onze oplader in een vakje-zonder-bodem gedeponeerd had, oeps).
Langs mooie stranden, de deels onverharde road 306 en met een stop bij weer een waterval, kwamen we begin van de avond aan op een mooie camping aan de rivier. Hier was een douche!

In de ochtend waren we heel vroeg wakker en hebben we lekker ontbeten. Oja, ook zoiets moois, of ik het ga volhouden is twijfelachtig, maar nu ben ik als een echte hipster meal preppend. Gezien op insta, hip hè! Terug naar de reden van vroeg opstaan: een bezoek aan Cathedral cove. Dit is een uitholling in de rotsen aan zee in de vorm van... guess what? Heel bijzonder om te zien. De dag hebben we voor de afwisseling eens kort gehouden, koffie & gebak en een mooie slaapplek aan zee... en relax! Heel belangrijk; Mikal heeft het boekje gevonden waar onze camperinstructies in staan (heel handig) en we hebben ons bed beneden ontdekt. Dat maakt slapen echt een stuk aangenamer!

Vandaag, vrijdag de 13e, kregen we het nieuws dat bij jullie echt ALLES platgelegd is, ongelofelijk! Wij zijn nu toch wel blij dat we niet een week later zouden vertrekken.
Hier zijn we ondertussen juist de sprookjeswereld ingedoken door naar Hobitton te gaan. Wat een ontzettend gave filmset is dit! Een super mooi, groen onderhouden, heuvelig ‘dorpje’ met allemaal kneuterige Hobbit woningen, met fleurige bloemetjes in de voortuin en omgeven door oa fruitbomen. Omdat je hier alleen mag komen met een guided tour, werden we voorzien met info over het spotten van de filmlocatie (per helikopter), de hobbits (lokale NZ bevolking) en nog veel meer. Leuke info, maar niet interessant genoeg voor nog meer leesvoer. Vanmiddag zijn we nog naar de voet van de Wairere Falls, NZ hoogste waterval (153m) geklauterd. De beklimming naar de top hebben we overgeslagen, goed hè. Inmiddels zijn we op weg naar Rotorua, hart van de Maori cultuur.
Hierover in de volgende blog meer.

Werk ze vandaag voor wie dit nog moet/mag en alvast een fijn weekend.

Liefs vanuit de andere kant van de wereld!