Volgeboekt
Door: olgasampers
Blijf op de hoogte en volg Olga
20 Mei 2012 | Indonesië, Palembang
Hoii!
Omdat deze blog inmiddels ook mijn dagboek is geworden, ga ik netjes verder waar het verhaal vorige keer geëindigd is: zaterdagavond 12 mei.
Zaterdagavond kwam Tika op bezoek met een vriend. Aangezien wij eigenlijk een studieavond hadden ingepland en dus te kennen hadden gegeven geen tijd te hebben, zouden de twee om 8.00pm komen en zelfs avondeten meenemen (aardig he!). Beetje jammer was, dat ze tegen half 10 aan kwamen zetten met een klein bakje voedsel. Afspraken met mensen maken, is hier erg moeilijk (lees: onmogelijk), dus het wordt nog een pittige taak voor pap straks om hieraan te wennen.
Zondagochtend was ingeroosterd als ‘uitslaaptijd’ en tijd om aan onze opdrachten te werken. Ook dit verliep even anders dan gepland. Om 7.30am stond Woro voor de deur. Ze was al gaan hardlopen en besloot op de weg naar huis spontaan op bezoek te komen. Gelukkig was het erg gezellig!
’s Middags zijn we weer les gaan geven in het weeshuis. Het kwartetspel dat we voor de kinderen geknutseld hadden, bleek helaas te moeilijk. Wel zijn we hier een 3e Nederlander tegen gekomen! Na de geleverde inspanning hebben we ons weer flink uitgeleefd in de sportschool.
Deze week zijn we in de drukke week beland! Je zou verwachten dat dat met twee vrije dagen (hemelvaart + brugdag) wel mee moet vallen, maar we moeten nou eenmaal veel zien en beleven hier!
Maandag is de nutteloze derde week in het ziekenhuis van start gegaan. Na een super week bij dokter Hasri, valt het toch wel even tegen als je drie dagen lang alleen maar op een arts zit te wachten, die geen visite loopt langs haar patiënten en je vertelt dat je twee presentaties moet maken , maar vervolgens niet meer komt opdagen waardoor je de presentaties voor niks hebt gemaakt. Om toch nog iets te leren, zijn we dinsdag en woensdag om 7.00h begonnen met werken om de visite met de arts-assistenten mee te lopen. De assistenten wisten ons het heugelijke nieuws te vertellen dat we zaterdagmiddag terug mogen komen voor onze presentaties. Tot zover, het ziekenhuis. Spat de frustratie al van je beeldscherm af?
Na het ziekenhuis zijn we maandag lekker gaan zwemmen en vanuit het Aryaduta zijn we met een aantal meiden van de English library voor een creambath-behandeling van onze haren geweest. Inhoud: een uur durende marteling, die ze hier massage noemen. Niet voor herhaling vatbaar dus.
Dinsdagmiddag zijn we met Suhendro gaan kijken voor een batik. Dit is een traditioneel Indonesisch kledingstuk. Aanstaande zaterdag zijn we uitgenodigd voor een bruiloft tussen een Palembangse vrouw en een Nederlandse jongen! Aangezien kleding hier nogal belangrijk is, is het toevoegen van een batik aan onze garderobe waarschijnlijk een goede uitgave. Toch hebben we het uiteindelijk bij ‘kijken, kijken niet kopen’ gehouden.
Woensdag hebben we een superleuke les kunnen geven in het weeshuis. De kinderen deden heel goed mee en waren erg enthousiast! ’s Avonds hadden we Yiska en haar familie uitgenodigd om Italiaans te komen eten. De eerste keer koken in weken kende z’n ups en downs; een vlam die over leek te springen naar de gasfles en de waterafvoerslang die losliet, waardoor er een minitsunami ontstond in de keuken. Máár uiteindelijk kregen de keukenprinsessen alles onder controle en was de pasta bolognese een gerecht van wereldklasse. Al zeg ik het zelf…
Donderdag = Hemelvaartsdag = feestdag = vrije dag, ook in Indonesië. Al die godsdiensten in één land heeft zo zijn voordelen! Beetje scheef wel, dat alle andere co-assistenten gewoon moeten werken. Carmen, Suhendro en ik zijn samen naar Kemaro Island geweest. Een klein eiland in de rivier op zo’n 30 minuten varen van Palembang. De hindoeïstische tempel op het eiland, bleek niet heel bijzonder. Maar ± 150 foto’s en een rode huid rijker, zijn we tevreden terug naar het vasteland gekeerd. Het avondeten was deze avond minder geslaagd. We hebben het typisch Palembangse gerecht pindang geprobeerd. In beschrijvingen staat dat het iets ribbetjes/spareribs-achtigs is. Wat we voorgeschoteld kregen, waren grote brokken vet met orgaanachtige structuren eraan. Ik lust veel en eet mijn bord 99.9 van de 100x leeg, maar dit was na één hapje toch echt voldoende.
Vrijdag hebben we een doorsnee dag gehad. ’s Ochtends hard aan onze eindpresentatie gewerkt, daarna nog even aan het portfolio, ’s middags gaan sporten en zwemmen en daarna met Tika een cadeau gekocht voor de zaterdag. Daarna zijn Carmen en ik nog even gaan shoppen. Hoewel we nog niks hebben gekocht, hadden we dit misschien beter niet kunnen doen ;)
En dan zaterdag, DE dag. Althans voor Milan en Findi, die vandaag in het huwelijksbootje zijn gestapt. Als blanken werden we aangezien als familie van de bruidegom en moesten we vooraan gaan zitten. Aangezien het Engels ook tijdens deze gelegenheid van ‘zeer hoog’ niveau was, lukte het ons niet duidelijk te maken dat we het bruidspaar niet eens kenden. Stiekem zijn we nog een paar bankjes naar achter gaan zitten. Helaas lukte het ons helemaal niet om onder de familiefoto uit te komen, pretty awkward moment.. De bruiloft zelf was erg bijzonder. Er werden traditionele dansen uitgevoerd in outfits die tot in detail afgewerkt waren en de nodige emotionele speeches passeerden de revue. Ook de kledingstijl was natuurlijk ‘anders’ dan in NL, waarbij vooral de te kleine gouden slippertjes voor de nodige verbazing zorgden.
Na de bruiloft zijn we rechtstreeks naar het ziekenhuis gelopen voor de presentaties over dengue (knokkelkoorts) en typhoid (buiktyfus), die tot in den treuren uitgesteld waren. Ook vandaag ging het weer niet lukken, maandag een nieuwe week, nieuwe kansen! We houden de moed erin ;)
Later die middag zijn we naar een pot lock geweest. Dit is een bijeenkomst van couch-surfers en is een soort American party: iedereen neemt iets te eten mee. We hadden Axel (de Dutch guy in town) ook meegevraagd en na onze buikjes goed te hebben gevuld, zijn we met hem en Suhendro nog een drankje gaan doen. Een super geslaagde dag!
Respect voor diegene, die zich door deze hele lap tekst heeft geworsteld ;)
Tot de volgende blog!
Liefs, Olga
Ps. Enkele foto's zijn te vinden via onderstaande link:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.368485266533972.83030.100001175047193&type=3&l=8132d0f659
Omdat deze blog inmiddels ook mijn dagboek is geworden, ga ik netjes verder waar het verhaal vorige keer geëindigd is: zaterdagavond 12 mei.
Zaterdagavond kwam Tika op bezoek met een vriend. Aangezien wij eigenlijk een studieavond hadden ingepland en dus te kennen hadden gegeven geen tijd te hebben, zouden de twee om 8.00pm komen en zelfs avondeten meenemen (aardig he!). Beetje jammer was, dat ze tegen half 10 aan kwamen zetten met een klein bakje voedsel. Afspraken met mensen maken, is hier erg moeilijk (lees: onmogelijk), dus het wordt nog een pittige taak voor pap straks om hieraan te wennen.
Zondagochtend was ingeroosterd als ‘uitslaaptijd’ en tijd om aan onze opdrachten te werken. Ook dit verliep even anders dan gepland. Om 7.30am stond Woro voor de deur. Ze was al gaan hardlopen en besloot op de weg naar huis spontaan op bezoek te komen. Gelukkig was het erg gezellig!
’s Middags zijn we weer les gaan geven in het weeshuis. Het kwartetspel dat we voor de kinderen geknutseld hadden, bleek helaas te moeilijk. Wel zijn we hier een 3e Nederlander tegen gekomen! Na de geleverde inspanning hebben we ons weer flink uitgeleefd in de sportschool.
Deze week zijn we in de drukke week beland! Je zou verwachten dat dat met twee vrije dagen (hemelvaart + brugdag) wel mee moet vallen, maar we moeten nou eenmaal veel zien en beleven hier!
Maandag is de nutteloze derde week in het ziekenhuis van start gegaan. Na een super week bij dokter Hasri, valt het toch wel even tegen als je drie dagen lang alleen maar op een arts zit te wachten, die geen visite loopt langs haar patiënten en je vertelt dat je twee presentaties moet maken , maar vervolgens niet meer komt opdagen waardoor je de presentaties voor niks hebt gemaakt. Om toch nog iets te leren, zijn we dinsdag en woensdag om 7.00h begonnen met werken om de visite met de arts-assistenten mee te lopen. De assistenten wisten ons het heugelijke nieuws te vertellen dat we zaterdagmiddag terug mogen komen voor onze presentaties. Tot zover, het ziekenhuis. Spat de frustratie al van je beeldscherm af?
Na het ziekenhuis zijn we maandag lekker gaan zwemmen en vanuit het Aryaduta zijn we met een aantal meiden van de English library voor een creambath-behandeling van onze haren geweest. Inhoud: een uur durende marteling, die ze hier massage noemen. Niet voor herhaling vatbaar dus.
Dinsdagmiddag zijn we met Suhendro gaan kijken voor een batik. Dit is een traditioneel Indonesisch kledingstuk. Aanstaande zaterdag zijn we uitgenodigd voor een bruiloft tussen een Palembangse vrouw en een Nederlandse jongen! Aangezien kleding hier nogal belangrijk is, is het toevoegen van een batik aan onze garderobe waarschijnlijk een goede uitgave. Toch hebben we het uiteindelijk bij ‘kijken, kijken niet kopen’ gehouden.
Woensdag hebben we een superleuke les kunnen geven in het weeshuis. De kinderen deden heel goed mee en waren erg enthousiast! ’s Avonds hadden we Yiska en haar familie uitgenodigd om Italiaans te komen eten. De eerste keer koken in weken kende z’n ups en downs; een vlam die over leek te springen naar de gasfles en de waterafvoerslang die losliet, waardoor er een minitsunami ontstond in de keuken. Máár uiteindelijk kregen de keukenprinsessen alles onder controle en was de pasta bolognese een gerecht van wereldklasse. Al zeg ik het zelf…
Donderdag = Hemelvaartsdag = feestdag = vrije dag, ook in Indonesië. Al die godsdiensten in één land heeft zo zijn voordelen! Beetje scheef wel, dat alle andere co-assistenten gewoon moeten werken. Carmen, Suhendro en ik zijn samen naar Kemaro Island geweest. Een klein eiland in de rivier op zo’n 30 minuten varen van Palembang. De hindoeïstische tempel op het eiland, bleek niet heel bijzonder. Maar ± 150 foto’s en een rode huid rijker, zijn we tevreden terug naar het vasteland gekeerd. Het avondeten was deze avond minder geslaagd. We hebben het typisch Palembangse gerecht pindang geprobeerd. In beschrijvingen staat dat het iets ribbetjes/spareribs-achtigs is. Wat we voorgeschoteld kregen, waren grote brokken vet met orgaanachtige structuren eraan. Ik lust veel en eet mijn bord 99.9 van de 100x leeg, maar dit was na één hapje toch echt voldoende.
Vrijdag hebben we een doorsnee dag gehad. ’s Ochtends hard aan onze eindpresentatie gewerkt, daarna nog even aan het portfolio, ’s middags gaan sporten en zwemmen en daarna met Tika een cadeau gekocht voor de zaterdag. Daarna zijn Carmen en ik nog even gaan shoppen. Hoewel we nog niks hebben gekocht, hadden we dit misschien beter niet kunnen doen ;)
En dan zaterdag, DE dag. Althans voor Milan en Findi, die vandaag in het huwelijksbootje zijn gestapt. Als blanken werden we aangezien als familie van de bruidegom en moesten we vooraan gaan zitten. Aangezien het Engels ook tijdens deze gelegenheid van ‘zeer hoog’ niveau was, lukte het ons niet duidelijk te maken dat we het bruidspaar niet eens kenden. Stiekem zijn we nog een paar bankjes naar achter gaan zitten. Helaas lukte het ons helemaal niet om onder de familiefoto uit te komen, pretty awkward moment.. De bruiloft zelf was erg bijzonder. Er werden traditionele dansen uitgevoerd in outfits die tot in detail afgewerkt waren en de nodige emotionele speeches passeerden de revue. Ook de kledingstijl was natuurlijk ‘anders’ dan in NL, waarbij vooral de te kleine gouden slippertjes voor de nodige verbazing zorgden.
Na de bruiloft zijn we rechtstreeks naar het ziekenhuis gelopen voor de presentaties over dengue (knokkelkoorts) en typhoid (buiktyfus), die tot in den treuren uitgesteld waren. Ook vandaag ging het weer niet lukken, maandag een nieuwe week, nieuwe kansen! We houden de moed erin ;)
Later die middag zijn we naar een pot lock geweest. Dit is een bijeenkomst van couch-surfers en is een soort American party: iedereen neemt iets te eten mee. We hadden Axel (de Dutch guy in town) ook meegevraagd en na onze buikjes goed te hebben gevuld, zijn we met hem en Suhendro nog een drankje gaan doen. Een super geslaagde dag!
Respect voor diegene, die zich door deze hele lap tekst heeft geworsteld ;)
Tot de volgende blog!
Liefs, Olga
Ps. Enkele foto's zijn te vinden via onderstaande link:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.368485266533972.83030.100001175047193&type=3&l=8132d0f659
-
20 Mei 2012 - 06:56
Danny:
Hoezo respect? Leest makkelijk en snel ;-) hahaha -
20 Mei 2012 - 10:25
Nisha:
Dank voor je respect, maar het is niet nodig;) Erg vermakelijk om te lezen! -
20 Mei 2012 - 12:07
Suus:
Det leaze geit es vanzelf!
Hahaha ich kin mich helemoal veurstelle wiese aan dien brokjes vet bus begosj te eate ;) hmmm lekker!
Hahahaha en wat kei grappig det gr auch op de familiefoto mosj!
Ich ving dien stukjes ech superrrr leuk Ollie!! :D
Liefs xx -
20 Mei 2012 - 18:33
Riet:
Dag Olga,
Wat een leuke spannende verhalen vanuit zo'n ver land.
Ik vind het fijn dat ik je belevenissen kan volgen, wat een verschil met hier.
Geniet van je super reis,ik geniet heel graag met je mee!
Heel veel groeten en succes,
Riet -
21 Mei 2012 - 09:15
Char:
Det laeze velt met heur ;) keileuk die verhoale.. en n broeloft ;) gaaf..
Have fun!! xx -
22 Mei 2012 - 20:14
Alieske:
Ha Ollie! op ons oude vertrouwde jc avondje ben ik al je verhalen op het scherm aan het lezen..Wat heb jij al een hoop meegemaakt! In die paar weken dat je weg bent heb je zelfs de krant al weten te halen haha, wel een stunt! Ze zullen jullie daar in ieder geval niet snel meer vergeten..:D leuk dan naast al het harde werken ook tijd over hebt voor bruiloftsfeestje en voor kindjes in het weeshuis..klinkt super leuk!
Have Fun daar in Verwegistan! ben benieuwd naar je volgende up-date!
x -
23 Mei 2012 - 06:24
Hans:
Olga, dank je voor de tip, ik ga al oefenen. -
12 Augustus 2016 - 00:00
Margriet Voncken:
Hoi Olga
Wat een geweldig avontuur, ik heb met veel plezier je foto's bekeken,
ik wens je nog een héle fijne reis verder, en kom weer goed thuis.
Groetjes Margriet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
