De groeten aan de rimboe

Zoals beloofd, ben ik weer kiplekker! De verloren kilo’s zullen dus niet lang meer verloren blijven…

Vrijdag 17 mei werd wederom nuttig besteed aan het bijwerken van de onderzoeksdata. In de avonduren ben ik met het gebruikelijke gezelschap (Ica) naar de standaard hangplek (On-On) geweest. Na een gezellige avond met veel bule-vrienden lagen er genoeg plannen klaar voor nieuwe uitjes!

Op zaterdagmiddag ben ik opnieuw met Rizky gaan zwemmen. Helaas was mijn lichaam nog te slap voor een echte training, maar dat mocht de pret niet drukken. De avond stond in het teken van een wedding! De dochter van de directeur van Kariadi (het grootste ziekenhuis) ging trouwen, dus een grote happening! Uiteraard wordt je hiervoor als blanke via via ‘uitgenodigd’. De hele bruiloft was echt enorm groot en daarmee ook ontzettend onpersoonlijk. Het kersverse koppel schudt honderden handen achter elkaar…het is maar hoe je je mooiste dag wilt herinneren. Wat je verder doet op een bruiloft als deze is eten, eten en nog meer eten (wat overigens heerlijk was) en vervolgens ga je zo snel mogelijk weer naar huis. Een goedkoop avondje goed voedsel dus!

Zondag ben ik met mijn hostfamilie naar het ziekenhuis geweest. Host-broertje Bayu is het ongelukkige slachtoffer van een paar vervelende muggen geworden, resultaat: dengue! Ja, deze sneaky little bastards bevinden zich letterlijk overal. Zelfs in een ziekenhuiskamer waar een denguepatiënt ligt. Je kunt je al voorstellen hoe bang ik was om geprikt te worden ;).
Na het ziekenhuisbezoek hebben we met wat vrienden rondgehangen in een mall. Zo hoor je je weekend nou eenmaal door te brengen hier. In de avonduren ben ik natuurlijk weer naar het bruisende Mlonggo vertrokken. Inmiddels heb ik mijn persoonlijke ojek (mannetje met motor) weten te charteren, erg handig. Bij aankomst in Mlonggo bleken er weer nieuwe co-assistenten te zijn, dat belooft weer meer gezelligheid :).

Maandag kreeg ik in de Puskesmas een super uitnodiging om op woensdag mee te gaan met een personeelstrip naar Bali voor 5 dagen. Sow, wat heb ik gebaald dat ik woensdag naar de immigratie moest voor verlenging van het visum, byebye Bali.
Maandag en dinsdag heb ik trouwens zo hard geknald in de Puskesmas, dat ik…. KLAAR BEN!!! Niet helemaal klaar natuurlijk, maar alle samples voor het onderzoek zijn verzameld. Vanaf nu heb ik dus nog tot augustus de tijd voor analyse van de resultaten en het schrijven van verslagen en het artikel. De groeten aan de rimboe!
Op dinsdagmiddag ben ik met de co’s naar Bandengan beach in Jepara geweest. Hier hebben we bananaboat gevaren. Best grappig als je met 6 mensen op een banaan zit, waarvan de helft niet kan zwemmen en dus al panikeert bij het idee in het water te kunnen vallen. ’s Avonds heeft Machrus (de Engelssprekende verpleegkundige) me opgehaald in Mlonggo en zijn we naar Jepara geweest voor een citytripje. Hierbij moest een lokaal drankje bestaande uit kokosmelk met gember geprobeerd, een goede combinatie. Deze dag was de perfecte afsluiting van 1.5 maand Mlonggo. Ga het misschien zelfs nog missen.

Op woensdag ben ik in alle vroegte naar Semarang vertrokken. Bij thuiskomst lag er een heel lieve brief van de keizer/rocker voor me klaar. Hij is weer terug naar Jakarta, so bye dirty toilet! Verder werd het een dagje onderzoeksgegevens verwerken en niet te vergeten de immigratiedienst.

Donderdag 23 mei bestond uit administratie en andere saaie zaken. De avond werd echter spectaculair ingevuld met Bules got Talent! Na een lekkere portie martabak (een soort dikke pannenkoek) met chocolade en kaas, waren we klaar om onze zangkwaliteiten ten gehore te brengen. Met een grote groep (+/- 15 personen) hebben we de karaoke onveilig gemaakt. Een zeer geslaagde avond!

Vrijdag bestond wederom uit veel administratie. Na etenstijd zijn Ica en ik naar Citraland (een mall) vertrokken om hier Carolin op te halen. Carolin loopt een marketingstage bij een skin clinic en had deze avond een promotiebeurs in de mall. Al snel werd ik betrokken bij het promotiewerk. 5 Jaar saleservaring bij de Intersport werpt aan de andere kant van de wereld zijn vruchten af. Mogelijk gaat dit nog mijn bijbaantje worden voor de komende maanden. Wie kan er beter reclame maken voor (whitening) facials en laserbehandelingen, ook wel samengevat als barbiebehandelingen, dan ik? Juist, niemand ;) . Na dit harde werken zijn we naar het super exclusieve Gumaya hotel geweest. Hier geven ze elke avond na 8 uur 50% korting op hun gebak…en dat was lekker! Goed begin van het weekend!

Zaterdag stond een trip naar Borobudur en Jogjakarta met Mitha, Lukita en Carolin gepland. Het was namelijk Hari Raya Waisak. Dit is de dag waarop de geboorte en dood van Buddha worden gevierd. Je moet dit dus gewoon meemaken bij de Borobudur.
Om een indruk te geven, hier een kort filmpje met beelden van 2012: http://www.youtube.com/watch?v=EOkBjxNJNss&feature=share

Het werd een bijzonder weekend…Een korte samenvatting.
We spreken af om 10 uur ’s ochtends bij het busstation. Dit is erg ver van mijn woning, dus om 8.40 verliet ik het huis. Wandelend in de richting van het busstation kwamen er 0 ankots voorbij en de bussen die voorbij raceten waren vol, dus stoppen niet. Na een half uur lopen, werd ik opgepikt door een man met een motor, die me enkele kilometers verder brengt (don’t try this at home). Van hieruit lukt het me een bus te pakken en om 9.35 kom ik aan op het busstation… Niemand, uiteraard.
Ontbijt gezocht en gevonden > Carolin komt aan > samen eten gekocht voor onderweg > Mitha komt aan. Dan blijkt dat om half 11 onze laatste reismogelijkheid is om naar Jogja te reizen en Lukita is nog thuis…Indonesian style. Uiteindelijk heeft de hele bus een kwartier op ons moeten wachten, maar vertrokken we vol goede moed naar Jogja. Door Dita (waar we overnachten) werden we ergens langs de weg opgepikt om onze trip te vervolgen naar de Borobudur. Hier aangekomen kostte het de nodige moeite om voor de normale prijs (en niet de 6x zo hoge toeristenprijs) binnen te komen. Eenmaal op het terrein begon het wachten op de lampionnenceremonie…en de regen… Uren hebben we hutje mutje gewacht op de lampionnen. Uiteindelijk werden deze gecanceld vanwege te hevige regenval. Het woord lampion is vanaf heden verboden om uit te spreken.
In de auto werden alle kleren verwisseld en om 2 uur kwamen we aan in Jogja. Om toch nog iets van de dag te maken, hebben we nog even een bezoekje aan een club gebracht en zelfs de Champions League finale mee kunnen pikken. Na lekker gedanst te hebben, volgde een korte nacht.
De ‘volgende ochtend’ stonden we om 8 uur op voor vroeg ontbijt, gevolgd door een museumpark en shopping. Dita’s moeder bleef het overheerlijke voedsel echter aanslepen, waardoor we rond half 11 als tonnetjes het huis verlieten. In de stad hebben we eerst twee Nederlandse meiden opgepikt, die de dag met ons wilden doorbrengen. Vervolgens door naar het busstation voor het boeken van de bustickets naar huis. De tickets waren echter uitverkocht. Spontaan besloten we nog een nachtje te blijven en het museum te verruilen voor strand. Het had slechter kunnen uitpakken! Het strand bleek echter 3 uur enkele reis en in the middle of nowhere werd de resterende benzine nogal schaars, maar we kwamen aan en it was worth it! Het uitzicht was super, de golven hoog en de omgeving mooi, perfect! Helaas was zwemmen niet mogelijk gezien één ‘strand’ werd gevormd door een klif en de branding op het tweede strand voorzien was van duizenden zee-egels. Op het moment van de waarschuwing voor deze monsters, stond ik er natuurlijk al midden tussenin, maar met het nodige angstzweet heb ik veilig de kust weten te bereiken :).
Na de lange trip naar het strand hebben we weer heerlijk bij Dita thuis gegeten. Vooral niet moe zijn we vervolgens naar de backpackersstraat vertrokken voor drankjes met life-muziek en zingen op straat, love it. We kwamen thuis met nog 40 minuten op de klok voor de taxi ons naar het busstation zou brengen. In de bus kwamen we 4 minuten voor vertrek aan (dit keer was de taxichauffeur te laat). Een weekend met veel onverwachte wendingen, maar toch super geslaagd!

De rest van de maandag bestond voor mij uit opnieuw een bezoekje aan de immigratiedienst en uiteraard slaaapen. Daarnaast heb ik trouwens een nieuwe huisgenoot. Dit keer een heel degelijke kerel, die ook nog redelijk Engels spreekt :).
Dinsdag moest ik weer naar de immigratie. Ja, na 3 tripjes heb je al een nieuw visum. Later in de middag zijn Rizky, Fathah, Rizka en ik nog even gaan ‘zwemmen’ en hebben we gezellig samen gegeten.
Woensdag 29 mei heb ik overdag koekjes gebakken als bedankje voor de Puskesmas in Mlonggo. Voor diner zijn Carolin, Maya, Ica en ik heel chique sushi gaan eten. Heel handig als je mensen in je omgeving hebt, die overal de kortingen kennen.

Donderdag bestond uit blog typen en letterlijk niks doen. Rond zonsondergang ben ik met Fathah nog een 3km gaan rennen. Je conditie wordt hier snel slechter…pfoe. Daarnaast kwam ik op deze dag tot de ontdekking dat we nog een derde huisgenoot hebben, een rat. Het beest (want het is geen kleintje!) woont op het plafond, maar waagt zich tegenwoordig ook op de begane grond. Hierbij lijkt mijn slaapkamer een zeer geliefde locatie, die als toilet en als eetkamer fungeert. Vies he?!
Vanwege het afscheidsfeestje van Katja en de verjaardag van Lucile werd er ’s avonds geborreld in On-On, wederom een goede avond! Dat bij thuiskomst de crackerkruimels door mijn slaapkamer verspreid lagen, was wel een beetje een domper…Ik haat ratten.

Gisteren (vrijdag 31 mei), zijn Maya, Ica en ik in alle vroegte naar Mlonggo vertrokken voor mijn vaarwel in de Puskesmas. Na een rit in de een comfortabele minibus en de lokale volgepropte discobus, heb ik koekjes uitgedeeld en gedag gezegd. Vervolgens zijn we in de bus gestapt naar Jepara, waar we werden gedropt langs de weg. We wilden namelijk naar Bandengan beach, maar hier rijden geen bussen naartoe. Een lieve meneer gaf ons een lift in zijn pick-up, waardoor we al snel aan het strand zaten. De dag werd opgevuld met een beetje relaxen, eten/drinken, foto’s maken, een zandkasteel bouwen, een verse kokosnoot nuttigen, een politietraining die voor spectaculaire baywatch-beelden zorgde en als afsluiter diner tijdens zonsondergang.
Het leven is zwaar in Indonesië.
Door ‘mijn persoonlijke ojek’ werden we met een busje opgehaald en enkele uren laten waren we home-sweet-home.

Het weekend staat weer volgepland met leuke dingen! Leesvoer voor de volgende keer…

Geniet van jullie weekend en tot schrijfs!

Liefs, Olga

Ps. foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.509205292461968.1073741826.100001175047193&type=1&l=0505b224ad