Schrijven

Het eerste weekend van juni werd een blank weekend. Al mijn energie had ik verzameld voor de zaterdag. ’s Middags heb ik me namelijk weer aan een hashing gewaagd. Dit keer was het parcours uitgezet in de bergen een uurtje buiten de stad. Super mooi uitzicht! Het lopen ging lekker, maar op de splitsing heb ik dit keer heel verstandig gekozen voor de kortere (6.5km) route. Toen het donker werd en bleek dat de mensen van de lange tocht op haast onbegaanbaar terrein hun weg hebben moeten zoeken, was ik nog blijer.
Na een rustige hash hebben we zoals standaard gedineerd in On-On. Na gezellig te hebben gekletst, begon het deel van de avond waarvoor energie gespaard moest worden. Het afscheidsfeest van Jacky & Antje (2 Duitse meiden) werd gevierd in club Liquid. Vele dansjes later heb ik geslapen als een roosje. De alcohol heb ik deze zaterdag trouwens goed weten te vermijden. De laatste ervaring met clubbing in Indonesië en alle bijkomende sensaties is nog iets te vers ;).

Zondag begon de dag met een hangover brunch midden op het gras van Simpang Lima. Onze picknick was voorzien van veel fruit, maar ook genoeg ongezonde dingen. Na afloop zijn we naar een melk café geweest voor een goed glas melk. Tot aan de nek gevuld, namen we vervolgens deel aan een cooking class. Althans, het idee was om Indonesisch te koken. Het werd kort toekijken hoe de nasi werd bereid en vervolgens bbq-en en héél veel eten. Zelfs voor mensen met een megamaag (ik zal geen namen noemen) een uitdaging.

Maandag ben ik begonnen met schrijven. Nog niet meteen met het artikel over het onderzoek, maar om te beginnen met het aanpassen van het protocol naar de realiteit. Dit is dan mijn agenda voor de komende 8 weken…schijven! Dinsdag en woensdag stonden ook in het teken van afspraken in het ziekenhuis en (een poging tot) verslag schrijven..bleh.
Dinsdagavond hebben de Duitse Caro en ik een tour culinair op straat gedaan en tot in de late uurtjes gezellig gekletst. Ook is het plan geboren samen per brommer Bali te gaan verkennen, so Bali beware! Woensdagavond werd er gegeten met Silvi (een ex-collega van Caro) en daarna hebben we in Basilia met een paar vrienden nog wat drankjes gedronken.

Donderdag 6 juni was opnieuw een nationale feestdag. Vervelend, al die religies in één land ;). Door Silvi, een goede vriend van haar en de gayste kerel die ik ooit ontmoet heb (don’t get me wrong, ik heb niks tegen homoseksuelen, maar deze queen verdient gewoon even een vermelding) werden Caro en ik opgehaald voor een trip naar Gedong Songo. Dit zijn 9 hindoeïstische tempels in de bergen net buiten Semarang. De uitdaging bij elke trip is de entree. Als toerist betaal je namelijk 6-10x de prijs van een local. Vandaag konden we voor local door, goed begin. De tempels waren mooi, de regen wisten we te ontwijken en het uitzicht op de omliggende bergen was adembenemend. Een super dag! Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een traditionele markt en bij een sojafabriek. Geloof me, zelfs sojahaters kunnen dit waarderen.
Na enkele uurtjes rust, wilden we met Ica en Maya ’s weer van een exclusief stuk gebak gaan genieten in het Gumaya hotel, helaas was alles hier uitverkocht! Vervolgens heb ik het vieste gebak ooit gegeten: een chocolademuffin gevuld met mayonaise, wie verzint het?!? Zelfs na alle mayo zorgvuldig te hebben verwijderd, bezorgde deze lekkernij me nog braakneigingen, bah.

Vrijdag bestond weer uit schrijven. Tegen het einde van de middag werd ik door Maya en 3 vrienden opgehaald om naar Cimory te gaan. Dit is een melkfabriek net buiten de stad. Als yoghurtliefhebber wil je hier natuurlijk wel even een kijkje nemen. Helaas viel het een beetje tegen, maar ach, been there done that. Uiteraard heb ik ’s avonds voetbal gekeken! Nederland – Indonesië! Gelukkig hielden onze nationale helden stand en hoefde de leeuw niet in zijn hempie te staan (dat zou hier ook een beetje ongepast zijn).

En dan is het alweer weekend!
Het slechtste plan ooit vormde de basis voor dit weekend. Plan: we gaan naar de zonsondergang kijken en op het strand slapen, that’s it. Deelnemers: Linda (Letland), Lucile (Frankrijk), Mirek (Tsjechië), Mitha (Indonesië), Caroline (Duitsland) en Zakia en ik als Dutchies. Het succes begon met het transport. Het regende (ja, het plan op het strand te gaan slapen staat nog steeds) en het lukte sommigen niet een taxi te regelen. Resultaat: drama. Twee uur later dan gepland konden we dan toch vertrekken. In de goed geventileerde partybus met twee keer zoveel passagiers als zitplaatsen, vertrokken we optimistisch naar Jepara. Bij aankomst in de stad had de zon al lang welterusten gezegd. Na het typische Jepara-drankje en het nodige voedsel te hebben ingeslagen, wisten we een mannetje te regelen, die ons met zijn pick-up naar het strand wilde brengen. Uiteraard werd ons bij aankomst gevraagd waar we naartoe gingen, want ook in Indonesië is slapen op het strand niet geheel legaal. Een paar onschuldige blanke gezichten doen wonderen…
Inmiddels was de regen verruild voor een met sterren gevulde hemel. Na het avondeten kozen sommigen voor een eerste frisse duik en anderen voor een strandwandeling. Net voor middernacht kwamen we erachter dat Zakia bijna jarig was. Met spoed werd er een zand-verjaardagstaart gebakken, een plaatje. De brandende benzine in het midden van de taart maakte het helemaal af :). De nacht werd een korte nacht. Mijn gehoorschade is nog te beperkt om muggen te kunnen negeren en dus hielden mijn grote vrienden mij wakker. Part of the adventure zullen we maar zeggen.
Na de ochtenddouche (zee) werd er ontbeten met vers fruit. De rest van de dag brachten we zwemmend, hangend en geïmproviseerde spellen en beachvolley spelend door, heerlijk. Halverwege de middag werden we door een paar Nederlanders en Belgen (je komt ze overal tegen) uitgenodigd voor een tripje op hun speedboat. Zon, zee, strand boot&bier…ook dit weekend had slechter kunnen zijn. Na de zonsondergang nog even meegepikt te hebben, werden we door Caro’s chauffeur opgehaald. Terug in Semarang city zijn we gezellig samen gaan eten. Daarna ben ik snel naar dromenland vertrokken.

Maandag 10 juni werd een succesvolle dag thuis. Nou ja, overdag heb ik voornamelijk studie ontwijkend gedrag vertoond, maar ’s avonds hebben Ica en ik samen hard gestudeerd…en dan echt! Ook hebben pap en mam voor de eerste keer life (skype) kunnen zien dat mijn voedingsstatus nog altijd meer dan voldoende is, so no worries anymore!
Dinsdag werd daarentegen een frustrerende dag. Na een ontbijt/lunch in de mall met Ica en Maya was ik helemaal klaar om alle onderzoeksanalyses uit te voeren. Dit is ook gelukt, maar helaas waren er nog 15 studenten uit Jakarta die gelijktijdig gebruik maakten van het netwerk, waardoor alle resultaten keer op keer verloren gingen… f-r-u-s-t-r-a-t-i-e. De dag werd gelukkig goed afgesloten met avondeten in een visrestaurant. Ja, zelfs geluk gaat soms door de maag.

Inmiddels is het woensdag en ga ik mijn dag weer lekker opvullen met het opnieuw analyseren en schrijven van het onderzoeksverslag.

Dit weekend ga ik trouwens op een echt Hollandse (gratis) trip naar Jogja! Het belooft weer een feestje te worden :).

Liefs uit Semarang!!

Ps. foto’s: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.509205292461968.1073741826.100001175047193&type=1&l=0505b224ad