Gratis

Als echte Nederlander zit je graag voor een dubbeltje op de eerste rang. Voor een stuiver, of gratis zou natuurlijk nog beter zijn. Woensdag zou ik met Carolin gaan eten in Toko Oen, een min of meer Nederlands restaurant. Op de weg er naartoe liepen we echter voorbij aan een restaurant waar de salades in de promo waren, daar kun je geen nee tegen zeggen. Gezien we na de lekkere salade nog geld over hadden, besloten we weer voor een exclusief (-50%) gebakje naar het Gumaya hotel te wandelen om de calorieën dik en dubbel aan te vullen.

Donderdag werd een saaie dag. In de avonduren was er een AEISEC-meeting, die ik mocht bijwonen. AEISEC is een internationale organisatie die wereldwijd stages aanbiedt. Een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Helaas werd het een saaie bijeenkomst, waarbij iedereen met zijn eigen vrienden kletste. Vervolgens werd er tot in de late uurtjes gekletst met Ica.

Op vrijdagochtend 14 juni werd er een busje volgeladen met niet-Indo’s en vertrokken we naar Magelang (richting Jogja) voor een internationale happening. In het Grand Artos Hotel werd een seminar gehouden over cultuur erfgoed. Allen waren we natuurlijk super geïnteresseerd in de soms Engelse, soms Indonesische praatjes over behoud van cultuur.

*Wat ik heb geleerd in deze seminar:
In het droge seizoen telt Indonesië ± 17504 eilanden.
Er zijn > 500 volken, die meer dan 12 verschillende talen spreken.
Conclusie: als je een ieniemienie beetje cultuur op elk eiland op wilt snuiven en je om deze reden dagelijks 1 eiland bezoekt, ben je >50 jaar een eilandhopper.
Take home message: differences should not lead to fighting, they should be placed in harmony.

Hoewel we maar met 2 Nederlanders waren, waren allen naast dit culturele deel vooral ook geïnteresseerd in het kostenplaatje van deze trip: geheel gratis! Een korte vakantiebeschrijving: verblijf in een 4-sterren hotel, gelegen direct aan de gloednieuwe mall van Magelang, met beestjesvrije kamers, heerlijke bedden en een warme douche! Wat voelt dat verfrissend na al die weken wassen met koud water. Daarnaast was er perfect vers eten in overvloed. In 24 uur verslonden we maar liefst 4 volledige maaltijden en hadden we 4 koffiebreaks met gebak en snacks. Terugkijkend is het een wonder dat niemand heeft gebraakt na teveel eten.
Naast aandachtig luisteren naar de praatjes en eten, zijn we op vrijdagavond naar de Borobudur geweest voor opening van het Borobudur International Festival. In het gezelschap van een hoop Indonesische VIPs werd er gekeken en geluisterd naar traditionele dansen en een super orkest. Deze optredens waren zonder twijfel de beste performances die ik in Indonesië gezien heb. Toen onze groep na afloop terugkwam bij de bus van de seminar, bleek dat de overige mensen 2 uur op ons hadden gewacht. Als blikken konden doden…
Na nog een paar lezingen op de zaterdagochtend brachten we de middag door in het mooie hotelzwembad! Als afsluiter werden we nog even teruggeroepen naar de conferentiezaal voor een paar foto’s en in ontvangst name van ons bedankje. Alsof we nog niet genoeg geprofiteerd hadden, kregen we allen een envelop met geld…Wow.

Vanuit Magelang namen Linda, Lucile, Zakia en ik de bus naar Jogja, waar we ook Carolin troffen voor een girls night out. Flink swingen op life reggae en de nacht eindigen met gitaarmuziek in de straten, lovely! Na weer een korte nacht, werd er relax ontbeten en hebben we de hele dag geshopt. Zakia en Linda besloten door te reizen naar de Bromo vulkaan, Caro, Lucile en ik werden na diner opgehaald door Caro’s chauffeur. De rit terug werd vertraagd door een uur stilstaand verkeer en een platte band, maar na 5.5 uur kwamen we dan toch thuis aan. Eind goed, al goed :).

Maandagochtend namen Sandra, Caro en ik deel aan de International Fair op Krista Mitra, een middelbare school waar Viktoriya de afgelopen 4 maanden heeft lesgegeven. Alle studenten vertegenwoordigden een land en hadden zang/dans/informatielezing en traditioneel voedsel voorbereid. Als jury hebben we dit alles mogen beoordelen. De klas die Nederland als opgave had gekregen, deed het super! Helaas eindigden ze op een tweede plaats.

Dinsdag begon het normale leven weer, schrijven. Na een enerverend dagje thuis, zijn we gaan eten in een Russisch restaurant. Een echt Europese maaltijd met gekookte aardappels…en het smaakte nog goed ook nog.

Woensdag 19 juni heb ik in het ziekenhuis aan het eindverslag gewerkt. ’s Middags besloot ik dat het tijd was voor wat lichaamsbeweging en ben ik gaan zwemmen. Avondeten heb ik genuttigd met Rizky en Fathah (de coassistenten uit Mlonggo), ook gezellig hen weer eens gezien te hebben. Omdat 9 uur nog geen bedtijd is voor een westerling, ben ik later op de avond nog naar copa kopi geweest, waar de bules zich verzameld hadden. De wandelduur had ik ietsje verkeerd ingeschat, waardoor sommigen zich al zorgen begonnen te maken. Ach, een uurtje lopen kan geen kwaad ;).

Donderdag heb ik wederom aan het verslag gewerkt en ben ik ’s middags met de co’s samen gaan zwemmen. Later werd ik door Fathah opgehaald voor gegrilde corn te gaan eten, goed toetje.

Ook de vrijdag zag er ongeveer hetzelfde uit. Klinkt spannend he, deze week… Om de sportieve week goed af te sluiten ben ik ’s middags een uurtje gaan wandelen en met Fathah gaan rennen. Je moet je weekendkilo’s toch op de één of andere manier kwijt raken. ’s Avonds zijn Zakia en ik samen naar On-On gewandeld voor het afscheidsfeestje van de vrolijke babbel Lucile…langzaam vertrekken er héél veel bule-vrienden terug naar huis-huis :(.

Inmiddels is het alweer weekend. Dit weekend staan er geen heel spannende dingen op de planning. Vanmiddag vertrekt mijn homie, Erlan, weer naar Jakarta (in tegenstelling tot de rocker, ga ik deze wel missen) en ga ik met Carolin naar het ‘Lawfest’.

To be continued…

Liefs,
Olga

Ps. foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.509205292461968.1073741826.100001175047193&type=1&l=0505b224ad