Study break

Mensen die snel jaloers worden, wordt geadviseerd onderstaande blog niet te lezen. Voor alle anderen: leef je in en geniet ervan ;)

Kort na de middag vertrok ik op vrijdag 6 juli richting Jogja. Na een uurtje of 6.5 tussen alle zwetende en sche…de Indonesische medereizigers, stond in Jogja al snel de volgende uitdaging te wachten: een hostel zoeken voor 3 personen, schoon genoeg voor de beginnende backpacker. Het kostte even, maar uiteraard is ook dit goed gekomen. Na een lekker bakje mie op straat begon de zoektocht naar martabak; het toetje dat Loes&Pleun toch echt moeten proberen! Een uur wandelen, vele korte praatjes en een stop bij een groot podium met life muziek verder, moest ik het opgeven. Later een nieuwe kans! Terug in de uitgaansstraat, waar vanzelfsprekend ook het hostel lag, werd ik warm onthaald door oude bekenden: “Heeey Olga”, “Hey I’m back again!”, “Olga always back again”...Tja, drie keer Jogja in anderhalve maand laat toch zijn sporen achter. Wel vreemd natuurlijk dat net mensen in deze straat me weten te herinneren, dat zou me in Nederland nou nooit gebeuren.
Kort kletste ik nog met Jordan (de Amerikaan uit Semarang) en zijn vriendin, voor het langverwachte smsje kwam: We zijn er…tot zo! Op een snelwandelaarstempo haastte ik me richting station. Het waarnemen van charmante, wandelende backpacks voorzien van melkflessen en wandelschoenen, kondigde het moment aan dat ik mijn ‘All you need is love’ / ‘Hello-Goodbye’ / etc. sprintje in mocht zetten. Nu stonden we dan toch echt samen aan de andere kant van de wereld. Loes en Pleun in Indonesië :). Terug in het hostel werden de cadeautjes van het thuisfront overhandigd: een pakketje van pap en mam en een pakketje van de Maastrichtse dames: dankjewel! Na nog een beetje geklets, vielen de rolluiken langzaam dicht.

Als een drietal schone slaapsters, wisten we ons zaterdag de nodige uren te verslapen. Wie denkt er nou ook aan om de maandag-vrijdag wekker ook op zaterdag te zetten in zijn vakantie?! Niet getreurd, er is altijd een plan B en we hebben ons hele programma afgekregen. Na ontbijt zijn we naar de kraton (oud paleis) gewandeld en hebben de dames daar een bezoekje gebracht. Vervolgens werd er fruitsalade geluncht en vertrokken Loes&Pleun naar de Borobudur. Ik ging shoppen en liep toevallig een optocht op straat tegemoet. Toen de dames terug waren, werd er souvenir geshopt om vervolgens snel te gaan eten. Met gevulde buikjes begaven we ons richting Lucifer voor weer een goed avondje reggae! Enkele dansjes verder, hielden Loes&Pleun het voor gezien. Na nog enkele uurtjes gitaarmuziek op straat, was het ook voor mij bedtijd.

Zondag stonden we op tijd op om naar Semarang te vertrekken. Na alle spullen gedropt te hebben, werd een bezoek aan de traditionele markt Johar onze eerste trip. Flink onderhandelen leidde tot vriendelijke en minder vriendelijke verkopersgezichten, maar wij verlieten de markt tevreden met een tas vol tropisch fruit. Een fruitpicknick in het parkje bij Gereja Blenduk volgde. Vervolgens probeerden we onze trip naar Karimunjawa te regelen. Gezien er in de voorafgaande week te hoge golven waren, was er namelijk geen bootverkeer. Uiteindelijk leek het te lukken, maandag zou de eerste boot weer varen. Fingers crossed! ’s Avonds hebben we gegeten op Simpang Lima en hier dan ook eindelijk martabak gehad, mmm. Pleun kroop hierna lekker in bed en Loes en ik hebben nog lang gekletst met Ica.

Sms berichten en belletjes van de taxicentrale zorgden voor het echte wakker worden op maandagochtend. Om 4.30 uur vertrokken we naar Jepara. Een ruime twee uur later kwamen we mooi op tijd aan in de haven. De ferry vaart vandaag! Na een lange tocht zetten we tegen het einde van de middag voet op Karimunjawa. Ons verblijf voor deze dagen was een homestay: een Indonesisch gezin (no English!) met een typisch Indonesisch huis, inclusief hurk-wc en douchen met een emmertje. Aan zee hebben we ’s avonds wat gegeten en gedronken, alvorens vroeg op onze matras te kruipen.

Dinsdag waren we weer vroeg uit de veren. Om half 8 zaten we aan ons bordje rijst en een klein uur later vertrokken we voor een dag op het water. Nadat Loes een uitgebreide demonstratie van de veiligheidsinstructies had gegeven (chantagemateriaal beschikbaar), was ons ‘tuftuf’ bootje er klaar voor. Op twee verschillende snorkelspots, hebben we uren in het water gelegen. Kijkend naar kleurrijke vissen, zeesterren, prachtig koraal, zee-egels en anemonen, vloog de tijd voorbij. Een bijtend visje zorgde er af en toe voor, dat je uit je droom gewekt werd. Met een harpoen werd er vis gevangen voor de barbecue lunch op een klein paradijselijk eiland. Tegen het einde van onze trip, heb ik na een lange zoektocht Nemo gevonden! De gids heeft hem vervolgens diervriendelijk voor ons gevangen. Helaas was de camera inmiddels al zo frequent gebruikt, dat bewijsmateriaal ontbreekt. Mogelijk volgt er nog beeldmateriaal van Loes&Pleuns good-old wegwerpcameraatje. Voor we huiswaarts keerden, werd er als laatste nog thee gedronken op alweer een paradijselijk strand.
Uiteraard stond in de homestay ’s avonds vis op het menu. Nadat we deze opgepeuzeld hadden en we voorzien waren van een flinke laag aftersun, zijn we wederom vers fruitsap gaan drinken aan zee. Hier werd met een paar locals nog gezellig gekletst tot in de late uurtjes.

De volgende dag werd er gekozen voor op het strand liggen en niks doen. Na een wandeltocht van enkele kilometers, bleek dit niet mogelijk te zijn op dit eiland (zonder eerst met de boot ergens naartoe te varen). Zodoende eindigden we bij een luxe vakantieverblijf met een gezellige bar, een grote hangmat, entertainment door de kleine Alchy (die in Pleun zijn speelmaatje had gevonden) en de beste fruitpancakes ooit! Toen even later de hemel open barstte en het met bakken omlaag kwam, vonden we het nog minder erg niet op het strand te liggen…het had zo moeten zijn. Net voor zonsondergang besloten we nog even een kijkje te nemen op de steiger. Blijkt, dat 20 meter naast het ‘verblijf’ een strandje ligt…tja, de zon hè, word je blond van.
Ook vanavond werd er weer verse vis gegeten. We sloten af met een domper: troubles met ons gastgezin over de betaling. Ze proberen het toch allemaal; de speciale prijs voor blanken…

In alle vroegte vertrokken we donderdag 11 juli weer naar de ferry. Na opnieuw een lange tocht kwamen we aan in Jepara en was het tijd afscheid te nemen. De dames vervolgden hun reis naar Bali en ik ben met mijn oude-vertrouwde travel bedrijf terug naar Semarang gereisd. Doei meiden, tot snel!
Aangekomen in Semarang hadden we een reünie met alle blanken (iedereen had vakantie gevierd) en tevens een afscheidsetentje van Mirek. Later werd er in On-On nog vrolijk verder geproost. Met Mitha ben ik vervolgens bij Carolin blijven logeren.

Vrijdag-wasdag. Na alle was weggewerkt te hebben, heb ik foto’s bekeken, even een middagdutje gedaan, een beetje aan het verslag gewerkt, gegeten en vervolgens weer een lange wandeling naar Caro gemaakt. Met Brett en Mitha werden er vanavond spelletjes gespeeld. Spontaan besloten we op stap te gaan. Na onze kleren verruild te hebben voor die van Caro, stapten we helemaal in de stemming in de taxi. Aangekomen bij de club bleek deze dicht?!?! Ik was het misschien vergeten te vermelden: het is Ramadan (vastenmaand). Veel eettentjes zijn overdag dicht, eten op straat is onbeleefd en ook het nachtleven heeft er dus onder te lijden. Op Simpang Lima werd er door sommigen nog een hapje gegeten, alvorens we weer huiswaarts keerden. Na nog enkele uren spelletjes gespeeld te hebben, vielen de vermoeide ogen dicht.

Zaterdag en zondag heb ik besteed aan huiswerk maken. Als je door de week vakantie viert, blijft dit natuurlijk liggen voor het weekend.
Zondagavond zijn Zakia en ik samen gaan rennen. Ik begrijp nu helemaal waarom mensen zeggen dat je ’s avonds niet over de kerkhofweg moet lopen; naast alle geesten die er rondzwe(r)ven, is er namelijk 0 verlichting. Eenmaal aangekomen op de atletiekbaan, bleek dat ook hier 0 verlichting is. Voordeel van rennen hier in de avond, is dat je de baan voor je alleen hebt en je dus geen rondrennend aapje bent. Samen plensden we enkele kilometers door de poelen met water, heerlijk :).
Een late-night dinner vormde voor mij de eerste voorbereiding op een nieuwe uitdaging: ik ga 5 dagen vasten. Althans, een poging wagen tot…

Vanochtend (maandag) ben ik dan ook om 4 uur opgestaan om te ontbijten, dit moet namelijk voor het ochtendgebed tijdens zonsopkomst. Uiteraard ben ik daarna weer vlug in bed gekropen. Bij mijn tweede opstaan om 7 uur, liep ik tegen het eerste probleem aan. Les 1 in vasten voor dummy’s: Hoe poets ik mijn tanden zonder water?
Om 8 uur had ik een afspraak met Prof. Tri waarin de voorgang werd besproken. We komen gestaag vooruit.

Inmiddels rammelt mijn buik van alle kanten en is mijn tong een droge zeem, but we’re still going strong!

Jullie horen snel hoe het deze hobby-eter is vergaan.

Liefs!

Ps. Mocht je na de paradijsverhalen nog niet jaloers zijn, dan helpt dit misschien: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.509205292461968.1073741826.100001175047193&type=1&l=0505b224ad