Reunions and goodbye's

Palembang lachte al naar me op het vliegveld van Jakarta, maar eerst moest er nog een stukje land en zee overbrugd worden. De vlucht verliep voorspoedig en ik moet zeggen dat het een erg rustgevend gevoel geeft, als de vliegtuigspeakers blijven herhalen dat er een ‘maximum penalty of death’ is, op het meenemen van drugs. Je houdt je bagage (on)bewust 2x zo goed in de gaten.
Aangekomen in Palembang werd ik opgehaald door Yiska. Er werd gedineerd in een super fancy restaurant. Na een vermoeiende dag vertrokken we vervolgens naar huis. Omringd door barbies (inrichting van de slaapkamer) ben ik naar dromenland vertrokken..

Donderdagochtend 25 juli ging om 6 uur de wekker. In alle vroegte hebben we Faith (Yiska’s dochter) naar de Kindergarten gebracht. Wat een schattige kindjes zo allemaal in uniform. Terwijl de kids onderwezen werden, gingen alle jonge mama’s ontbijten. We hebben mie met varkensvlees gegeten! Waarschijnlijk de eerste en laatste keer varkensvlees voor weer een aantal weken tot maanden.
Na het ontbijt heb ik Faith van school gehaald; ze werd er helemaal verlegen van. Moest ze nou echt met die blanke naar huis? Na een korte stop bij Yiska thuis, zijn we samen naar het blauwe huis gereden. Dit is het huis waar Carmen en ik vorig jaar woonden, tijdens het coschap kindergeneeskunde.
Geluncht werd er met Pepe (een vriendin van Yiska). De zoektocht naar het restaurant met de lekkerste roti bakar die ik ooit heb gegeten, eindigde als een teleurstelling: de tent was gesloten :(. Uiteindelijk hebben we toch nog een lekkere lunch op. Het plan was daarna naar karaoke te gaan, maar deze waren vanwege de ramadan allemaal gesloten. Dan maar een stop bij Starbucks.
Tegen etenstijd stond ik te trappelen van ongeduld. Meeting my lovely friend Suhendro stond namelijk voor de boeg. Uren hebben we lekker zitten kletsen. Daarnaast heb ik een heerlijk soerabi van Enhaii gegeten (die met oreo Carmen!).

Vrijdag werd er opnieuw vroeg naar de kindergarten vertrokken en vervolgens mie ontbeten. De school waar Faith naartoe gaat, is christelijk. De meeste christenen zijn chinezen en je merkt dan ook meteen dat dit een heel andere kledingstijl en eetgewoonten met zich meebrengt.
Na ontbijt heeft Yiska me gedropt bij Minar, die volop bezig was in de keuken om lunch voor mij te bereiden. Heel lief en heeerlijk gegeten!
Na een kort middagdutje hebben we ons naar de English library begeven: alle vrienden van vorig jaar (Suhendro, Minar, Woro, Tika en Ryan) waren er, gezelligheid ;). Na de bieb hebben we met zijn allen gegeten en naar life muziek geluisterd bij good old Gunz cafe.
Na op de terugweg nog kort Suhendro’s kos te hebben gezien en zijn zussen te hebben ontmoet, ben ik in een diepe slaap gevallen.

Zaterdag werden we bruut gewekt door een taxichauffeur die meer dan een uur te vroeg was. De terugreis verliep weer goed. 90% van de tijd heb ik in coma doorgebracht.
In de avond hebben Zakia, Caro en ik een simpele, maar lekkere salade gegeten. Later zijn we naar Simpang lima gelopen voor Sandra’s afscheid en is Caro komen logeren. Alweer een bule minder :(.

Zondag stond in het teken van studeren en pinnen! Dit laatste lukte namelijk niet. Erg onhandig.
’s Avonds zijn we met Silvi en vrienden gaan eten en hebben we de avond afgesloten met een super toetje in het Martabak House, mm!

Maandag 29 juli mocht ik in de vroege ochtend eindelijk mijn visabrief ophalen in het ziekenhuis. Vervolgens heb ik een aantal banken bezocht, maar helaas kon ik nergens aan geld komen. Bij het immigratiekantoor werd ik daarna alien genoemd. Dat is blijkbaar het nieuwe woord voor buitenlander. De dag kan niet meer stuk. In de avond was er het afscheid van Caro; we zijn gaan eten bij Special Sambal, gevolgd door een uurtje karaoke en een ware strijd (lees: rennen, springen, duwen) voor de cake bij Gumaya, die dit keer helaas tegenviel.

Op dinsdag werd er volop gestudeerd en in de middag ben ik met Zakia voor een gratis (hoe kan het ook anders) facial geweest. Je huid wordt er niet beter op. Na de facial werd alle moed verzameld en zijn we naar de kapper geweest! Mijn knippende diva, van het mannelijke geslacht, kon het niet zo waarderen dat ik hem stoorde tijdens zijn werk. Resultaat: een in een hoekje mokkende kerel en een asymmetrisch kapsel op mijn hoofd. Later zijn Zakia en ik samen gaan eten bij mijn favoriete warung en hebben we een avondwandeling gemaakt.

Het begin van de woensdag bestond wederom uit studeren. Als je dit vergelijkt met mijn voorgaande blogs, zou je bijna zeggen dat er een deadline voor de deur staat. ’s Middags had ik er genoeg van en ben ik met mijn Hollandse maatje een drankje gaan doen, wat natuurlijk weer uitliep op een etentje in de avond, een toetje en weer een avondwandeling.

Donderdag was het weer tijd voor een bezoekje aan kantor immigrasi en natuurlijk studeren. ’s Avonds ben ik met de Mlonggo co’s gaan eten, super leuk! Met een klein groepje hebben we ons daarna de bioscoop in gewaagd naar de horrorfilm The conjuring. Gezellig kletsend werd de avond thuis afgesloten :).

De vrijdag werd een stressdag. Enkele uren bij een tweede immigratiekantoor vulden de ochtend. Helaas had deze eigenlijk opgevuld moeten worden met het voorbereiden van mijn eindpresentatie. Net op tijd was ik thuis en na snel douchen, omkleden en printen, mocht ik eindelijk mijn eindpresentatie geven! Het verliep oké ;). Vanuit de presentatie racete ik in mijn nette kleren door naar het volgende immigratiekantoor, dat al lang gesloten bleek. En dat is een probleem als blijkt dat ze 10 dagen gesloten zullen zijn (Suikerfeest staat voor de deur), maar je wel nog je paspoort moet hebben voor je de stad verlaat. Ik denk ik blij mag zijn dat ik net vandaag de nette kleren aanhad en dat dit, in combinatie met mijn wanhopige blik, het kantoor weer heeft geopend…oeps.
Met Rizky en Indri heb ik lekker gegeten. Dit werd gevolgd door een wandeling en samen met Fathah en Ado een paar uurtjes karaoke. Dat was het dan, het afscheid van de coassistenten :(.

Zaterdagochtend gaf Prof. Tri me haar eindbeoordeling. Ze is zeer tevreden!
In de middag hield ik me bezig met onderzoekszaken afronden, pinautomaten nalopen en meer saaie zaken. In de avond stond er eindelijk weer iets leuks gepland. Samen met Zakia, Fathah en Diqit, ben ik naar de Mesjid Agung geweest. Dit is de grootste moskee in Centraal Java. Netjes bedekt, heb ik nog een kijkje binnen genomen. Al met al een super mooi en imposant bouwwerk! Ze mogen er dan een andere god vereren, het deed me toch denken aan het Vaticaan. Later werd er nog een drankje gedaan bij Milken en heb ik met Fathah nog even na gekletst. Dat was alweer de zaterdag.

Het weekend is natuurlijk nog niet voorbij, dus op zondag vonden Zakia en ik dat we niet thuis konden blijven zitten. De dag werd gevuld met lunchen, heel veel wandelen, luisteren naar livemuziek in het park en avondeten op Simpang lima met Tyo en Prama. Na een vermoeiende dag keerden we huiswaarts.

Gezien we zondags spontaan hadden besloten naar het strand te gaan, stond dit maandag 5 augustus op de planning. Op naar Jepara, waar we een dag hebben genoten van zon, zee en strand. Met verse kokosnoot uiteraard. Met weer een beetje verkleurde huiden reisden we terug naar Semarang. Gegeten hebben we in de mall en vervolgens ben ik lekker op tijd in bed gekropen.

Afgelopen dinsdag werd een drukke dag. Eerst hebben we (Zakia en ik) alle travels geregeld. In het weekend staat een tripje gepland en volgende week vertrek ik naar Bali. Gezien het hier nationaal vakantie is, kostte het laatste ticket me een rib uit m’n lijf. Je moet iets over hebben voor je ticket to paradise…
Met gelukkig nog wat ribben over, gingen we boodschappen doen om koekjes te bakken. Het Suikerfeest gaat bijna plaatsvinden en je kunt natuurlijk niet met lege handen aankomen. We hebben goed inkopen gedaan en dat hebben we geweten. Maar liefst 8 uur lang hebben we staan zwoegen en zweten. Alle liefde en frustratie is in de koekjes terecht gekomen, they better be nice!
(we hebben natuurlijk allang geproefd en gelukkig zijn ze lekker)

Woensdag heb ik me bezig gehouden met afscheidscadeautjes regelen en eten inslaan (ALLES sluit met Idul Fitri) en heb ik ’s avonds bij Ica thuis gegeten. Een stoet kinderen met kleurrijke slingers en een geknutselde moskee dragend, kondigde aan dat morgen de grote dag is.

Donderdag 8 augustus was het dan eindelijk zo ver: het Suikerfeest, oftewel Idul Fitri. Door Prof. Tri was ik uitgenodigd bij haar het feest te komen vieren. Maya en Ica wilden me gelukkig gezelschap houden. Na als een chirurg het taaie geitenvlees met al zijn vetkwabbels te hebben ontleed, op een zo-beleefd-mogelijke manier natuurlijk, had ik wel genoeg gegeten. Na ook nog een bord opor ayam en een stuk taart te hebben weggewerkt, gingen we met volle buikjes terug naar huis. De middag was nogal saai. Alleen thuis zitten op deze dag voelt toch een beetje als kerstmis vieren zonder familie. In de avond werd ik door Arif opgehaald om met hem en een vriend samen te gaan eten. Na diner hebben we op Simpang Lima nog tot middernacht (wow) zitten kletsen.

Vanochtend heb ik het portfolio, nodig om af te studeren, ingeleverd bij de universiteit. Nu is het nog wachten op de tweede beoordeling vanuit Maastricht en dan zit 6 jaar studeren er alweer op!
Vanavond heb ik een kleine farewell party met een paar vrienden (degene die tijdens de vakantie zijn achtergebleven in de stad) en morgen gaat het reizen beginnen!

Ik ga Semarang en de lieve mensen hier ontzettend missen :'(

Liefs en een dikke knuffel van mij.

Ps. en nog een keer de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.509205292461968.1073741826.100001175047193&type=1&l=e97f58ef0c