Happy travels

Vrijdagavond 9 augustus werd de woonkamer gevuld met een aantal gezellige vrienden voor mijn afscheidsfeestje. De meesten hadden iets te eten meegenomen, dus samen hebben we ons volgegeten en de avond volgepraat. Hierbij deden vooral verhalen over de mensen uit Papua het erg goed. Dit donker getinte ras uit het minder geciviliseerde Papua wordt door hun landgenoten regelmatig in de maling genomen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat er soms een kern van waarheid in de grappen zit. Ook wij hebben al ervaring met Papuanen, die zonder te betalen een restaurant verlaten…

Na een veel te korte nacht, waarin ook gepakt moest worden, vertrokken Riko, Zakia en ik zaterdagochtend naar de zuidkust van Java. Bij familie van Tyo (collega van Zakia) mochten we blijven slapen. Na een lange reis hebben we zaterdagavond een kort bezoekje gebracht aan een aardbeienveld op Gunung (berg) Slamet. Uiteraard moesten er hierbij een paar aardbeien gesjoept (gestolen) worden. Vervolgens hebben we de lokale soto gegeten en in hartje Purbalingga, de alun-alun, rondgewandeld en een martabak weggewerkt. De tomcats, kleine insecten die er uitziet als vliegen maar een gif achterlaten dat brandachtige laesies veroorzaakt, zorgden ervoor dat we met een verhoogde hartslag in slaap vielen.

Zondag werd er in de vroege ochtend doorgereden naar Cilacap, waar Tyo’s ouders wonen. Terwijl Tyo braaf naar kerk ging, aten wij thuis alle snoeppotten leeg en is Rizky (/Kiki, de coassistent) nog langsgekomen. Na de mis kwam Tyo ons ophalen voor lunch, deze werd genuttigd bij de kerk. Zelfs voor echte Hollanders is dit teveel schooierij; niet naar de mis, maar wel komen eten…
Na lunch werd er vertrokken naar Nusa kambangan, oftewel prisoners island. Net als Alcatraz is dit een eiland met een gevangenis erop. De rest van het eiland bestaat uit jungle en strand. Het brandende zonnetje bleef weg, dus een aangename temperatuur was het resultaat. De middag begon met fotoshoots met vreemden en werd verder opgevuld met foto’s maken en nog meer foto’s maken. Net voor zonsondergang hebben we kort een oud fort ‘gezien’ en hebben we de boot terug naar het vaste land genomen. Na het avondeten zijn we even de stad in geweest alvorens vroeg onder de dekens te kruipen.

Maandagochtend stonden Zakia en ik om 4.30 op. Om 5.00 zouden we namelijk naar de Green Canyon en Pangandaran beach in West-Java te vertrekken. Een enkele Indonesiër zorgde er echter voor dat dit 6.30 werd. Wij waren not amused…at all! Onderweg werd er nog een nichtje opgepikt en een stop gemaakt bij familie voor een tweede ontbijt. Gelukkig was de Green Canyon de lange reis en alle frustraties uiteindelijk meer dan waard. Met een klein bootje werden we over de helder blauwe rivier gevaren, aan weerszijde groen en een uiteindelijke stop tussen de rotsen, waar een schitterende lichtinval zorgde voor sprookjesachtige taferelen. Dit is de ‘droomvlucht’ uit de Efteling in real life.
Vanuit de rotsen aan de zijkant kon er in het water gesprongen worden. Deze kans kun je als beetje avonturier natuurlijk niet laten schieten. De eerste keer was leuk. De tweede klim vond plaats op een rotswand met een miljoen (nee ik overdrijf niet!) babykrabbetjes. Waar je je handen en voeten ook plaatste, het was altijd op een hoop krabbetjes. Al kakelend ben ik uiteindelijk toch weer boven en beneden gekomen ;). Na nog een ministukje body rafting door de stroomversnellingen, zijn we met gelukkige gezichten teruggevaren. Dit was echt heel mooi. Kort zijn we daarna doorgereden naar het strand. Op de terugweg werd er 2x gedineerd (1x weer bij familie) en kwam het verboden onderwerp ‘seks’ ter sprake. Ik ben nog steeds geshockt van het nieuws dat coïtus interruptus (“voor het zingen de kerk uit”) hier in Indonesië wordt gezien als een veilige anticonceptiemethode!

Uitgezwaaid door de jongens vertrokken Zakia en ik dinsdag in de vroege ochtend per bus terug naar Semarang. Halverwege de middag waren we weer thuis. Nu begon het echte afscheid van Semarang voor mij; laatste spulletjes wassen en de backpack inpakken. De avond heb ik gezellig doorgebracht met Fathah.

Woensdagochtend 14 juni heb ik afscheid genomen van mijn host-familie en heb ik de co’s (Rizky (Kiki), Rizky (Kimel), Ado, Rizka (Nunu) en Fathah) toch nog even snel in het ziekenhuis gezien. Dit keer lukte het me toch niet de ogen droog te houden. Will miss you guys.
Zakia bracht me op haar brommertje naar de vertrekplaats. Met alle tassen werd dit een waar avontuur en een behoorlijke spierkwelling. Na ook dag tegen Zakia te hebben gezegd, begon de lange bustrip. In een super luxe bus en met de nodige smsjes van de Semarang mensen, vlogen de 24 uur reizen snel voorbij. Net voor de ferry naar Bali viel ik slaap, waardoor ook dit deel van de tocht reuze meeviel (vorig jaar heb ik hier doods/verdrinkingsangsten uit moeten staan).

Rond het middaguur kwam ik donderdag in Denpasar aan. Afgezet worden door taxichauffeurs, is iets waar ik een bloedhekel aan heb. Na 3 angkots te hebben genomen en 30 min te hebben gewandeld, kwam ik dan ook voor 1/5 van de taxiprijs aan bij het hostel in Kuta (ook hetzelfde als vorig jaar!). Na een klein uur arriveerde ook Carolin, de Duitse meid, die ik in Semarang heb leren kennen. Samen zijn we gaan bikinishoppen. De mijne was in de Green Canyon namelijk gezonken (ik had nog wel iets aan hoor, alleen iets lager dan normaal). Na een geslaagde, maar vermoeiende missie zijn we gaan eten op de bekende night market! Het eten is nog steeds goed en ook de fruitsapjes zijn nog de beste! Na een korte stop thuis was het alweer tijd om op stap te gaan. Te beginnen met de gratis cocktails in Sky Garden uiteraard ;) Vervolgens hebben we nog even rondgewandeld en zijn we rond middernacht gaan slapen.

Vrijdagochtend bij het ontbijt zijn we begonnen met het uitstippelen van onze Bali-Lombok-Gili tour. Hierna zijn we lekker gaan relaxen op het strand en ben ik terug gegaan naar de surfschool waar ik vorig jaar heb gesurft. Zowel op straat, op het strand als bij de surfschool word ik herkend. Schijnbaar heb ik vorig jaar toch een reputatie opgebouwd (ik heb uiteraard niet gevraagd of dit een goede is). In de middag hebben we even voor internet gezocht alvorens de zonsondergang op Kuta-beach te gaan kijken. In de avond zijn we wederom op de night market gaan eten en zijn we later naar een beachparty bij La Plancha in Seminyak gewandeld. Met mooi vuurwerk en een goed feestje werd het weekend ingeluid.

Zaterdag werd er rustig opgestaan, verder gepland en vervolgens gesurft! Eindelijk weer lekker op een board in het water! Een goede burger vormde het avondeten. Na een paar uurtjes te hebben gehangen in een restaurant, zijn we nog een drankje gaan doen in Surfers Bar.

Na een acceptabele nachtrust zijn we zondag aan het Bali-avontuur begonnen. Als bijna ervaren chauffeurs (na 10 minuten oefenen kun je al heel wat) vertrokken we op onze scooters om het eiland te gaan verkennen. Een eerste stop werd gemaakt bij Tanah Lot, een bekende Hindoe tempel in zee, die bij vloed ontoegankelijk is vanwege het water. Na een besprenkeling met heilig water, rijstkorrels op ons voorhoofd en natuurlijk een paar foto’s, reden we verder naar een tweede tempel: Pura Taman Ayun. Dit complex wordt omgeven door groen, wat het eigenlijk veel mooier maakt. Op de markt in Mengwi hebben we daarna gegeten. Schijnbaar komen hier niet veel toeristen. We hebben heerlijk gegeten voor een eerlijke prijs, fijn :). Als slaapplek hadden we voor Tabanan gekozen, een iets grotere stad. Het bleek een spookstad met een spookhotel…Veel meer konden we natuurlijk ook niet verwachten voor €2.50 pppn.

Na een kakkerlakjacht en een boven verwachting goede nacht stond maandag 19 augustus een langere route gepland. Eerst ontbijtje op straat, daarna een kijkje bij de hot springs in Panatahan, door naar één van Bali’s meest belangrijke tempels (Pura Luhur Batukaru) en vervolgens een hobbelweg langs ontzettend mooie rijstvelden. De geur van de offers langs de weg, de frisse lucht in het gezicht en het schitterende uitzicht maken het scooter rijden helemaal top.
Snel werd er nog een stop gemaakt bij een extra tempel, waar een biddende priester de wacht hield. Naast deze twee gekke meiden alleen een handvol hindoes hier, je komt nog eens ergens op een scooter. Op de pasar in Pacung werd er geluncht alvorens hoger de bergen in te rijden. Hier werd het toch wel erg koud in onze zomerse outfits. In Bedugul besloot Caro nog een tempel te bezoeken, ik vond het wel goed geweest. Na nog meer klimmen kwamen de meren van centraal Bali in beeld, een plaatje :). Na een lange afdaling vonden we onze slaapplaats in Munduk; een supermooie homestay met zelfs een klein straaltje warm water. Eten is hier helaas alleen voor toeristenprijs te krijgen.

Wakker worden in de ochtend maakte de kou en de afzetterij van de vorige dag snel goed. Het uitzicht vanuit bed op de centrale bergen en zijn dalen is super! Na 10 minuten rijden besloten we een eerste stop te maken bij een waterval, helaas niet meer geheel in zijn originele staat. Een korte fotostop voor het vastleggen van de meren Tamblingan en Buyan vormde de tweede pauze. De reis werd voortgezet richting noorden. Rond het middaguur bereikten we de track naar een tweede waterval (kort achter de toeristische Gitgit waterval). Het kostte enige moeite om boven te komen, maar deze natuurlijke waterval, met een prachtig uitzicht en zonder een overload aan toeristen, was de inspanning helemaal waard! Op een rotsblok op de top genoten we van een fruithapje.
Na de break daalden we verder af richting noordkust. Deze weg is hemels voor motorrijders. Met goed wegdek, mooi uitzicht en de geur van verse kruidnagels die je neusgaten vult, verschijnt er hier automatisch een lach op je gezicht (tenzij je geboren bent als een megachagrijn natuurlijk).
Gezien Carolin via een bank haar salaris moest ontvangen, werd de middag grotendeels doorgebracht in de stad Singaraja. Na hier een late lunch te hebben genuttigd, werd de tocht richting oosten ingezet. Langs de kustlijn rijden is ook niet vervelend. Een drinkpauze in een rieten hutje aan zee kon dan ook niet uitblijven. Zonsondergang keken we op het strand met vrolijke kinderen uit een weeshuis. De schemer viel in en rustig werd er verder getuft langs zee en door dorpen die uitlopen voor een potje voetbal op het veld. In de avond kwamen we aan in Amed aan de oostkust. Gegeten werd er bij een lokale warung en de Balinese zwarte rijstpudding vormde het toetje. Life is good.

Vanochtend (21 augustus) hebben we een bliksembezoek gebracht aan de stranden van Amed. Hierna hielp het opgebouwde zitvlees ons de hobbelige Sidemen road te doorstaan. Het uitzicht op Mount Batur hier is mooi, maar voor mij persoonlijk echt niet één van de mooiste plekken in Bali (iemand heeft dat verzonnen). Vanuit het heuvellandschap zijn we naar Padangbai gereden om hier de ferry naar Lombok te nemen. Eerst volgde er echter een check door de politie. Carolin heeft geen internationaal rijbewijs en dat kan héél veel geld kosten. Liegen is niet mijn sterkste kant, maar met wat tijd rekken en über sociale smalltalk, wisten we er zonder extra kosten vanaf te komen. Na het fatsoeneren en opnieuw kleuren van de nagels, deze blog bijwerken en nog wat extra uurtjes, arriveerden we op Lombok en zijn we doorgereden naar zijn voornaamste stad, Mataram. Hier bevinden we ons nu in een guesthouse. Morgen gaan we stranden verkennen en door naar de Gili-eilanden.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: life is good in Indonesia :).

Nu is het jullie beurt te vertellen hoe de zomer er aan die kant van de wereld uitziet. Blijf ik ook nog een beetje op de hoogte.

Tot schrijfs!

Liefs, Olga

Ps. foto’s: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.558406904208473.1073741830.100001175047193&type=1&l=08e4c4d741