Exploring Lombok, Gili and the south

Het bezoeken van Lomboks westkust stranden vulde het grootste deel van de dag op donderdag 22 augustus. Na een kokosnoot stop aan zee ten noorden van Ampenan, een lange zwempauze op het strand van Senggigi, een lunch op een hoge cliff en de nodige fotostops, arriveerden we tegen het einde van de middag in Bangsal (na het eerst al voorbij gereden te zijn). Plan: hier de nacht doorbrengen, volgende ochtend de eerste boot naar Gili. Zoals je al uit de vorige zin kunt begrijpen, is deze plaats nou niet echt aantrekkelijk om te blijven. Balend op onze scooters reden we het haventje in. Hier werd net omgeroepen dat er nog 4 plekken vrij waren voor de laatste boot. We hebben geparkeerd in een meesterlijk tempo en gerend voor…de boot. Iets wat ze ferry noemen, bleek een kleine krakkemikkige schuit. Gelukkig wist het overladen bootje de hoge golven te trotseren. Vanuit de schuit werd de zonsondergang meegepikt. Aangekomen op Gili Trawangan begon de zoektocht naar een goedkope kamer. Dit bleek niet makkelijk, maar waarschijnlijk hebben we uiteindelijk de beste deal van het eiland gesloten.
Een verfrissende douche was het startsein voor een top avond. Eerst hebben we gegeten in een mooi restaurant aan de kust, vers gegrilde tonijn en tagliatelle met garnalen, mmm! Wat volgde was een wandeling langs de kust, voor uiteindelijk te settelen bij Tir na Nog (The Irish). Rond middernacht gingen de voeten van de vloer en na veel geklets op het strand en op straat, belanden we tegen de ochtend in bed.

Vrijdags hebben we ons na een goed nasi ontbijt op straat naar zee begeven. Hier hebben we enkele uren gesnorkeld. Aangezien we alle twee een beetje verwend zijn door de snorkelbeelden in Karimunjawa, viel de onderwaterwereld nogal tegen. Wel heb ik drie keer een zeeschildpad mogen spotten! Fascinerend hoe snel dit dier zich met zijn “vleugels” voortbeweegt.
Laat in de middag namen we de boot terug naar Lombok. De kortste route naar Mataram, leidde ons door een heuvellandschap met tig apen langs de weg. Zolang ze niet te dichtbij komen om je spullen te jatten, zijn het best leuke beesten. Aangekomen in Mataram werd en gegeten, gedoucht, internet van het buurhostel misbruikt en zijn we vroeg in bed gekropen.

Lang voor zonsopkomst (4:45) vertrokken we op zaterdag richting ferry. Het tempo zat er goed in. Don’t try this at home, daar zijn de bekeuringen veel te duur voor. Met deze onverwacht perfecte timing konden we meteen de boot inrijden. 4 Uur later arriveerden we in de haven van Padangbai. En toen, was er weer controle door de politie. Carolin hield zich wijselijk stil en ook ik wist (met mijn slaperige kop) even niks te zeggen. Tot onze grote vriend de politieman (één van de mannen van de heenreis) mij herkende als mevrouw dokter. Even werd er gegrapt en zo ontweken we weer een boete :). Een lange zoektocht volgde voor we uiteindelijk via een smal kiezelpad het verlaten Pantai Klotek, Bali’s zwartste strand, wisten te vinden. Na een korte stop werd er verder gereden richting het centrale Ubud. Hier hebben we geluncht en een bezoekje gebracht aan de markt. Daarna zijn we naar een tempel ten noorden van de stad gereden. Na opnieuw een bliksembezoekje reden we terug richting Ubud. Een Hindu ceremonie langs de weg trok onze aandacht en leverde een mooie pauze op. Voor we de stad inreden werd er nog snel bij een warung gestopt voor diner met een lekkere martabak als toetje (zou dit dan de laatste zijn geweest?).
Vanuit Ubud zijn we naar Denpasar getoerd om Ica (mijn gastzusje uit Semarang) te ontmoeten!! Met een 50-tal medisch studenten deed zij een 4-daagse rondreis door Bali. De meiden kwamen met het ongelofelijke voorstel om samen op stap te gaan in Kuta. Medisch studenten die op stap willen/durven gaan, ik kon mijn oren niet geloven. Een dik uur later stonden de dames lekker te swingen in Engineroom. Hun eerste stapervaring, het was super!

Op zondagochtend heb ik nog snel naar de studentenbus gezwaaid alvorens we richting zuid-Bali vertrokken. Destination unkown eindigde in de zuidwestelijke uithoek: Uluwatu, surfers paradise. Het was eigenlijk niet de bedoeling hier een nacht te blijven, maar gezien zondag hier de partyavond schijnt te zijn, was het niet erg moeilijk ons over te halen. Na een opfrisbeurt en eten in de enige warung hebben we uren zitten kletsen met een stel Chilenen bij de supermarkt. De supermarkt blijkt hier toch overal een populaire hangplek. De echte party werd gehouden in Single Fin, één van de bars op de cliff boven zee, toplocatie. De mannen (vooral Zuid-Amerikanen) waren hier net plakkerige vliegen, voor ons net iets teveel van het goede. De afterparty werd gevierd met een paar Indo’s. De avond eindigden Caro en ik weer bij de supermarkt (waar het weer wemelde van de vervelende vliegen). Na een geslaagd, maar bijzonder feestje waren we blij dat we in bed lagen.

Maandagochtend 26 augustus werd er eerst een heel klein beetje uitgeslapen. Douchen ging niet, want het dorp zat zonder water. Dat heeft natuurlijk ook consequenties voor het doorspoelen van de wc, lekker he… Gelukkig stond er een stranddag gepland. Als eerste Pandawa beach aan de zuidkust. Het water was azuurblauw, het strand zacht en wit en de branding minimaal, waardoor het een perfect zwemstrand was. We hebben lekker gezwommen, wat achterstallige slaap ingehaald en de strandstoelen misbruikt, vóór we doorreden naar Balangan beach. Dit ligt aan de westkust van zuid-Bali, waar hoge cliffs de entree naar het strand vormen. Dit levert mooie plaatjes op, maar helaas bestaat de zeebodem hier uit koraal waardoor zwemmen niet mogelijk is. Na zonsondergang reden we richting Jimbaran. Hierbij heb ik een Zwitserse meid een lift gegeven. Zelfs rijden met een passagier (en grote backpack) lukt, het wordt nog eens wat met onze rijvaardigheden! In Jimbaran troffen we Ronald, een couch-surfer en vriend van Zakia. Samen met hem hebben we gegeten en later een drankje gedaan in Seminyak. Op een matras in zijn kamertje werd er ’s avonds gecrasht.

De volgende morgen (dinsdag 27 augustus) hebben we op straat ontbeten. Het ontbijt is meestal nasi campur (witte rijst met kleine gerechtjes erbij, bijv.: een klein hoopje groenten, tahu, een ei, een stukje kip en sambal. Goed te eten. Vervolgens namen we afscheid van Ronald en zijn we naar Dreamland gereden. Ook dit is weer een mooi strand aan de westkust, met zandbodem. De golven zijn hier echter te sterk om verder dan kniediepte het water in te gaan. Na een paar uurtjes bakken, hebben we onze tassen opgehaald in Ronalds kamer en zijn we doorgereden naar Kuta. Bij het oude hostel (van 10 dagen eerder) hadden we spullen achtergelaten, dus hier moesten we eerst nog terug. Nu moet je weten, dat we hier eigenlijk een beetje vervelend waren weggegaan. De hosteleigenaren besloten namelijk last-minute dat ze deze onervaren chauffeurs geen scooters wilden verhuren. Degene die me goed kennen, snappen natuurlijk dat ik deze terugkeer zag als de uitgelezen kans. Hoog tempo en met een sublieme behendigheid, parkeerde ik de motor voor alle kerels bij de receptie. Alle monden vielen open en ik kon het niet laten om “Yeah! Now we can drive!” erachteraan te gooien. Wie het laatst lacht, lacht het best (en vooral Caro lag helemaal in de scheur). Na deze goedmaker besloten we toch weer in het hostel te verblijven. Gegeten hebben we op mijn favoriete night market en de avond brachten we door in een restaurant om hier tot na sluitingstijd internet te misbruiken .

Woensdag hebben we uitgebreid ontbeten met een lekkere fruitsalade. De rest van dag hebben we rondgewandeld, een ijsje gegeten, Caro heeft geshopt en hebben we de zonsondergang meegepikt. Gezien het Caro’s laatste avond in Kuta was, besloten we te gaan eten bij een restaurant. Het eten was heerlijk. Er deed zich echter wel een zeldzaam fenomeen voor: ik zat te klagen dat het teveel was. Ongelofelijk maar waar.
Tijd om uit te buiken was er niet, want we gingen op stap met Lotte. Lotte is een universiteitsmaatje, waarmee ik samen in Ferrara (Italië) heb gestudeerd 5 jaar geleden. Beruchte stapverhalen doen nog steeds de ronde over deze periode.. Met dit gezelschap beloofde het een geslaagde avond te worden en dat werd het. Alle happy hours werden meegepikt, we hebben lekker gedanst en ik heb veel onzin kunnen praten. Zeggen dat je uit Liechtenstein komt, doet het nog steeds goed.
Na het stappen pakte Caro snel haar backpack en nam ze de taxi naar het vliegveld. Ze is terug naar Semarang vertrokken om vandaag (zaterdag 31 augustus) terug naar Duitsland te vliegen.
We had an awesome time girl, thanks for this special trip!

Ik heb een paar uurtjes geslapen en ben vervolgens internet gaan zoeken. ’s Middags ben ik over het strand gelopen op zoek naar de familie van Laar (Lotte’s familie). Mama was het snelst gevonden en met ma en Lotte heb ik een paar uur lekker gekletst. ’s Avonds werd ik door hen uitgenodigd mee te eten en heb ik ze meegenomen naar de night market, gezellig :). In de late uurtjes beleefden Lotte en ik Uluwatu part 2 in de Sky Garden. Mijn conclusie van deze feestjes: surf dudes zijn niet alleen haantjes op het strand.

Vrijdag was een luie dag. Veel chatten op facebook, de publicatie bijwerken, uitschrijven bij de universiteit, enz. Met zonsondergang heb ik eindelijk het kaartje van Sab open gemaakt. Jaarlijkse vakantiefoto’s + verhalen vanaf 2004. Ik zat hardop te lachen.
Lotte en ik zijn samen gaan eten om vervolgens het nachtleven onveilig te maken (nouja, eigenlijk zijn wij dus niet diegenen die het onveilig maken). Het werd weer een latertje.

Gisteren was het alweer de laatste dag van augustus. Samen met Lotte heb ik even gesurft, gegeten en natuurlijk lekker gestapt.

Vandaag is het alweer zondag 1 september. Ik vlieg over een uurtje naar Bangkok, Thailand om daar samen met Sabine te werken aan nieuwe vakantieverhalen.

Indonesië ga ik héél erg missen, maar waarschijnlijk komen er heel veel mooie momenten voor in de plaats.

Sampai jumpa Indonesia,
Hello South East Asia.

Een knuffel van mij,
Olga

Ps. Vanwege problemen met mijn blog lukte het niet eerder dit verhaal te uploaden. Helaas liggen jullie inmiddels dus al bijna een week achter!
To be continued...